2. Biały wodorotlenek żełaza(II) utlenia się pod działaniem perhydrolu, przechodząc w brunatny wodorotlenek żelaza(III):
2Fe(OH)2 + H202-> 2Fe(OH)3
Reakcja ta dowodzi redukujących właściwości żelaza(II).
3. Zełazo(II) ma tak silne właściwości redukujące, że utlenia się nawet tlenem z powietrza rozpuszczonym w wodzie:
4Fe(OH)2 + 02 + 2^0-> 4Fe(OH)3
4. Działanie wodorotlenku sodu na roztwór soli żelaza(III) powoduje wytrącenie trudno rozpuszczalnego osadu wodorotlenku żelaza(III):
Fe3+ + 30H”-» Fe(OH)3't (brązowy)
Doświadczenie 42. (str. 345) Badanie właściwości redukujących związków źelaza(li)
Obserwacje
Przygotuj dwie probówki, do których wiej po około 2 cm3 wodnych roztworów rozpuszczalnej soli żelaza(II). Do jednej z probówek wiej ok. 2 cm3 zakwaszonego roztworu dichromianu(VI) potasu, a do drugiej - zakwaszony roztwór manganianu(VII) potasu. Obserwuj zachodzące zmiany zabarwienia roztworu. Zapisz w zeszycie obserwacje, wniosek i równania reakcji chemicznych.
Zakwaszony roztwór dichromianu(VI) potasu pod działaniem roztworu soli żelaza(II) zmienia barwę z pomarańczowej na niebiesko-zieloną. Zakwaszony fioletowy roztwór manganianu(VII) potasu pod działaniem roztworu soli żelaza(II) odbarwia się [w zależności od stężenia powstającego Fe(III) może być lekko żółtawy].
Wnioski
1. Chrom(VI) pod działaniem żelaza(II) redukuje się do chromu(III):
Cr20f- + 6Fe2+ + 14H+ -» 2Cr3+ + 6Fe3+ + IKfi
2. Mangan(VII) pod działaniem żelaza(II) w środowisku kwasowym redukuje się do manganu(II)
MnO^ + 5Fe2+ + 8H+ -» Mn2+ + 5Fe3+ + 4H20
3. Związki żelaza na drugim stopniu utlenienia wykazują właściwości redukujące.
Doświadczenie 43. (str. 352) Badanie zachowania miedzi wobec kwasów utleniających i nieutleniających
Przygotuj pięć probówek i umieść w nich po kawałku miedzi. Wlej do probówek po ok. 3 cm3 roztworów kwasów: stężonego azotowego(V), rozcieńczonego azotowego(V), stężonego siarkowego(VI), rozcieńczonego siarkowego(VI) i stężonego kwasu chlorowodorowego. Obserwuj zachodzące zmiany. Zapisz w zeszycie obserwacje, wniosek i równania reakcji chemicznych.
118