Odczynnik |
Reakcja zachodzi |
Wydzielany gaz |
stężony HN03 |
+ |
brunatny |
rozcieńczony HN03 |
+ |
bezbarwny, niepalny |
stężony H2S04 |
+ |
bezbarwny, niepalny |
rozcieńczony H2S04 |
- |
- |
stężony HCIaq |
- |
- |
Obserwacje
1. Miedź reaguje ze stężonym kwasem azotowym(V), z wydzieleniem tlenek azotu(IV) (brunatny), a nie cząsteczkowego wodoru:
Cu + 4HN03-> Cu(N03)2 + 2N02T + 21^0
Cu + 2N03 + 4H+q-» Cu2+ + 2N02T + 2H20
2. Miedź reaguje z rozcieńczonym kwasem azotowym(V), z wydzieleniem tlenku azotu(II), a nie cząsteczkowego wodoru:
3Cu + 8HN03-> 3Cu(N03)2 + 2N0T + 4H20
3Cu + 2N03 + 8H+q-» 3Cu2+ + 2N0? + ąHgO
3. Miedź reaguje ze stężonym kwasem siarkowym(VI), z wydzieleniem tlenku siarki(IV), a nie cząsteczkowego wodom:
Cu + 2H2S04-> CuS04 + S02t + 2H20
Cu + 4H+ + SOf-» Cu2+ + S02T + 2H20
4. Na podstawie reakcji zaobserwowanych w punktach 1-3 można stwierdzić, że miedź reaguje z kwasami utleniającymi, a nie reaguje z kwasami redukującymi, takimi jak rozcieńczony kwas siarkowy(VI) lub kwas solny Przyczyną takiego zachowania miedzi jest fakt, że w szeregu napięciowym znajduje się na prawo od wodom, nie może więc wypierać go z kwasów i musi reagować z nimi według innego mechanizmu. Miedź jest więc metalem szlachetnym.
a) Do probówki wiej około 3 cms roztworu siarczanu(VI) miedzi(II) i dodaj kroplami roztwór wodorotlenku sodu (wykonując doświadczenia z wodorotlenkiem sodu zachowaj szczególną ostrożność) - aż do pojawienia się osadu (nie stosuj nadmiaru odczynnika). Jak wygląda otrzymany osad? Następnie ogrzewaj zawartość probówki. Obserwuj zachodzące zmiany.
Wnioski
Doświadczenie 44. (str. 353) Otrzymywanie i badanie właściwości wodorotlenku miedzi(li)
119