Segregator2 Strona1

6. Informacje dodatkowe

1.    Określanie, czy gaz jest lżejszy, czy cięższy od powietrza

Najpewniejszą metodą określenia czy gaz jest cięższy, czy lżejszy od powietrza, jest porównanie jego gęstości ze średnią gęstością powietrza. Wymaga to jednak korzystania z tablic chemicznych, które nie zawsze są pod ręką. Istnieje szybsza metoda opierająca się na fakcie, że wszystkie gazy mają podobną objętość molową. Wychodzimy ze wzoru na gęstość, w którym masę możemy zastąpić masą molową, a objętość - objętością molową:

mol

dm¹

g ' dm^{2 1}.

Skoro objętość molową gazu traktujemy w przybliżeniu jako stałą, gęstość będzie wprost proporcjonalna do masy molowej gazu: d ~ M.

Dzięki temu zamiast porównywać gęstości wystarczy zestawić masy molowe gazów, te zaś można łatwo obliczyć na podstawie wzorów strukturalnych. Średnia masa molowa powietrza wynosi około 28,9    , a zatem gazy o mniejszej masie molowej są lżejsze od powietrza, a gazy o większej

masie molowej - cięższe.

150

1

Przedstawiona szczegółowo w XII rozdziale podręcznika klasyfikacja półogniw obejmuje wszystkie znane półogniwa. Znacznie częściej spotyka się jednak w literaturze klasyfikacje mniej uniwersalne. Najważniejsze z nich to:

1. Klasyfikacja ze względu na ładunek jonu biorącego udział w reakcji elektrodowej:

1.1.    półogniwa odwracalne względem kationu:

wszystkie półogniwa metalowe (np. Zn| Zn²⁺), półogniwo wodorowe (Pt |    | H*_q) i część pół

ogniw redoks (np. Pt|Pe²⁺, Fe³⁺);

1.2.    półogniwa odwracalne względem anionu:

wszystkie półogniwa gazowe poza wodorowym (np. chlorowe Pt|Cl₂|Cl“, tlenowe Pt 10₂1 OH^-) oraz półogniwa drugiego rodzaju (np. chlorosrebrowe Ag|AgCl^|d^-, kalome-lowe Hgj Hg₂Cl₂(_S)| Cl”, półogniwa tlenkowe).

2

   Inne sposoby klasyfikacji półogniw