skanuj0003(4)

Mania lub stan maniakalny jest przeciwieństwem depresji.

Charakteryzuje się nieuzasadnionym podwyższonym nastrojem, wzmożonym poczuciem własnej wartości, przesadną oceną swoich możliwości, wzmożoną aktywnością ruchową, której towarzyszy poczucie niespożytej energii i braku zmęczenia, podejmowaniem pochopnych działań z dążeniem do natychmiastowej realizacji pomysłów ( zbędne zakupy, przypadkowe podróże, nieprzemyślane inwestycje ), rozdrażnieniem lub agresją słowną i fizyczną w przypadku przeszkód ze strony otoczenia .

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe (depresyjno-maniakalne), charakteryzują się nawrotami obniżenia nastroju, spadkiem energii i aktywności naprzemiennie z podwyższeniem nastroju, wzmożoną energią i zwiększoną aktywnością.

Leki psychotropowe

Są to związki chemiczne, które wpływając na substancje neuroprzekaźnikowe w określonych strukturach ośrodkowego układu nerwowego wpływają na psychikę człowieka.

Są przykładem leków działających objawowo.

Leki przeciwdepresyjne

Obraz kliniczny pełnoobrazowej depresji charakteryzuje się :

•    silnie obniżonym nastrojem,

•    niską samooceną i poczuciem winy,

•    lękiem,

•    utratą energii ograniczającej aktywność psychiczną i fizyczną,

•    brakiem przeżywania przyjemności (anhedonia)

•    zaburzeniami snu.

•    w najcięższych postaciach depresji przy braku interwencji lekarskiej dochodzi do samookaleczeń i samobójstw.

Pod względem neurofizjologicznym patogeneza depresji wiązana jest z obniżeniem aktywności neuronów monoaminergicznych w układzie limbiczno-podwzgórzowym i siatkowatym.

Celem stosowania leków przeciwdepresyjnych (LPD) jest podwyższenie nastroju, zwiększenie aktywności i siły życiowej pacjenta z normalizacją rytmu i jakości snu.

Oprócz leczenia depresji, LPD są stosowane w leczeniu różnego typu ciężkich zaburzeń lękowych prowadzących do depresji takich jak :

—    fobia społeczna (chorobliwa nieśmiałość, lęk towarzyski) - zaburzenie odznaczające się uporczywym lękiem przed określonymi sytuacjami społecznymi: towarzyskimi lub zawodowymi;

agorafobia - lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni i przeciwstawna do niego klaustrofobia - lęk przed przebywaniem w ciasnych pomieszczeniach;

—    zaburzenia obsesvino-kompulsvine (nerwica natręctw) -przymus psychiczny do wielokrotnego powtarzania określonego zachowania (rytuału) np. częste mycie rąk; lęk nasila się przy zaniechaniu czynności przymusowej;

—    ataki paniki -niespodziewane uczucie silnego lęku z poceniem się, dusznością i bólem w klatce piersiowej.

—    LPD wykorzystuje się również w leczeniu zespołu stresu pourazowego, który rozwija się

w następstwie bardzo silnego życiowego przeżycia emocjonalnego (pacjenta meczą natrętne myśli i koszmary senne związane z urazem).

Typowe leki przeciwdepresyjne hamują wychwyt amin katecholowych bądź inaktywują ich rozkład enzymatyczny zwiększając stężenie noradrenaliny, serotoniny i dopaminy w szczelinie synaptycznej oraz ich dostępność do receptorów.

Efekt przeciwdepresyjny ujawnia się, po co najmniej dwutygodniowym stosowaniu leków i jest związany ze zmianami adaptacyjnymi układów neuroprzekaźnikowych w mózgu.

Czas trwania kuracji przeciwdepresyjnej zależy od rodzaju depresji i nasilenia jej objawów. Skuteczność terapii zależy od

•    typu depresji,

•    indywidualnej odpowiedzi na lek (a więc od trafności doboru preparatu) a także

•    od współistnienia innych chorób somatycznych.

3