skanuj0007

Roger Caillois, Żywioł i lad, Warszawa 1973.

TEORIA ŚWIĘTA

Życiu potocznemu, upływającemu na codziennych pracach, spokojnemu, ujętemu w system zakazów, ostrożnemu, gdyż porządek świata opiera się na zasadzie ąuieta non movere — przeciwstawia się poruszenie, jakim jest święto.¹ Jeśli uwzględnić tylko zewnętrzne aspekty święta, przedstawia ono identyczne cechy, niezależnie od osiągniętego poziomu kultury. Święto wiąże się zę zbiegowiskiem ożywionym i hałaśliwym. Takie liczne zgromadzenia sprzyjają udzielającemu się uniesieniu, które wyraża się krzykami i gestami, pobudzając do najbardziej żywiołowych odruchów. Nawet dziś, gdy podupadłe święta ledwo odcinają się od szarej monotonii potocznego życia, rozpuszczając się w nim, rozpraszając, zlewając się z nim niemal bez reszty — można jeszcze wyróż-

> Nie trzeba podkreślać, te przedstawiona tu teoria święta nie wyczerpuje żadną miarą wszystkich Jego aspektów, w szczególności należałoby Ją uzupełnić teorią oflajy. Albowiem ofiaro stanowi chyba najważniejszą treść śwląta, Jest niejako ruchem wewnętrznym streszczającym święto lub nadającym mu sens. Ofiaro 1 święto pozostają w takim stosunku wzajemnym Jak dusza 1 ciało. Nie mogąc podkreślić tego ścisłego związku (stałem wobec konieczności wyboru), starałem się uwypuklić cechującą święto atmosferę oflnrnoścl, w nadziel. 4c czytelnik uświadomi sobie dzięki

......... .1.1    ............ ,ll,lalr|vkc