skanuj0014 2

analogicznie:

(redox)

1

1

(rozpuszczanie)

Sn"S + S₂²' — Sn^lvS, + S²~

SnS + S²' *i SnS> + 2 e S₂² + 2 e 2 S²‘

Sn^lvS, + S²' Sn^lvS,²-

Jeśli wyjściowy roztwór zawiera kationy obu podgrup, to po działaniu nadmiarem (NH^S:, podgrupa A znajdzie się w osadzie w postaci siarczków, natomiast podgrupa B w roztworze jako siarkosole: As(V), Sb(V) i Sn(IV).

Aby w roztworze mogły powstać siarkosole (siarkoaniony), musi być on lekko zasadowy. Zakwaszenie takiego roztworu, powoduje szybki rozkład tworzących się przejściowo siarkokwasów.

Ostatecznymi produktami są: siarczek kwasowy i siarkowodór, np:

1° przykład

3H^ł + AsSj³' ~ IIjAsSj

(rozc.HCl)    (h.nietrwały)

2 HjAsSs £ Ąs2S, + 3H₂St

żółty

2° przykład

2 H* + SnSj²" HjSnS,

(rozc.HCl)    (b. nietrwały)

HjSnSj ^ SnS? + H₂S T

żółty

zakwaszenie roztworu siarkosoli

rozpad siarko-kwasu

zakwaszenie roztworu siarkosoli

rozpad siarko-kwasu

Jeżeli obok siarkosoli znajduje się także „tlenosól” (jak na przykład, po rozpuszczeniu siarczku kwasowego w silnej zasadzie), wówczas skutki zakwaszenia możemy zapisać jako:

AsSj³ »As0₃³“ + 6ir 2 A52& + 3H2O 2 SnSj² + SnOj²" + 611" Z 3 SnS, + 3 11,0

Poświęćmy jeszcze nieco uwagi kwasowi siarkowodorowemu w środowisku kw'aśnym jako reduktorowi. Mówiliśmy już o strącaniach: Cu₂S z roztworów soli Cu²* i As^S* z roztworów AsO/".

W trakcie rozpuszczania osadu Sb?S< w gorącym, stężonym roztworze HC1, możemy zauważyć dwa procesy:

T

1° Sb₂S₅+ 10H* + 12 Cl — 2 [Sbcur + 5 H₂St rozpuszczenie Sfe₂S₅ z

wydzieleniem I l₂Sf

oraz

2° [SbCl&T⁺ H2S —► [SbCIft] ' + S° + 2 H’    redukcja kompleksu

Sb(V)do Sb(IIl)

[SbCI₆]’+2e 2 [SbCIaf’ I H₂S ^ S° ⁺ 2H^, + 2e    1

Po podwojeniu współczynników stechiometrycznych etapu redox (a dlaczego?), uzyskujemy równanie sumaryczne:

T

SibSs + 6 H⁴ + 12 Cl" — 2 (SbCU]⁵" + 3 H₂St + 2 £°

Wypada tu zaznaczyć, że w odróżnieniu od jonów zawierających As(V) i Sb(V), jony zawierające Sn(IV) nie mają zdolności utleniania H₂S. Możemy to zapisać:

Sn(IV) + H₂S + ir 2 x

Nieco podobna sytuacja może mieć miejsce w trakcie analizy systematycznej kationów. Jeżeli roztwór badany zawiera kationy Fe³*, to w warunkach strącania 2 grupy zachodzi reakcja:

27