skanuj0023

W pomiarach ekstynkcji wyznacza się za pomocą spektrofotometru wartość Ol) (gęstości optycznej) zawiesiny bakterii, przy danej długości fali (najczęściej 540 OIXu. lub 640 OIX,i<> nm), a następnie otrzymany wynik porównuje z krzywą wzorcową.

Podobnie jak w metodzie bezpośredniej jeśli są podstawy, aby przypuszczać, że badana zawiesina zawiera dużo komórek bakteryjnych np. 10*/1 m 1. należy przygotować szereg dziesięciokrotnych rozeieńczeń. Wówczas całkowita liczba bakterii \\ zawiesinie wynosi: liczba bakterii wy znaczona metodą pośrednią * rozcieńczenie.

3.Metoda rozeieńczeń Listera.

Metoda zwana techniką seryjnych (wielokrotnych) rozeieńczeń, została opracowana w 1878 roku przez angielskiego chirurga, twórcę antyseplyki barona Józefa Listera. Pozwala ona bardzo dokładnie określić ilość bakterii w wyjściowej zawiesinie. Podstawą metod ilościow ych jest prawo mówiące, że z jednej bakterii w roztworze wyjściowym powstaje na drodze podziałów jedna kolonia. Jest metodą wymagającą kilku probówek i przynajmniej 2 płytek z odpowiednim podłożem. Przygotowując materia! do wysiania rozcieńczamy go kilkukrotnie w stosunku 1:10 tak. jak pokazano na rysunku. Zazwyczaj dokonuje się sześciu, siedmiu rozeieńczeń. Następnie pipetą mikrobiologiczną do jałowych końcówek pobiera się materiał / kilku (dwóch, trzech) ostatnich probówek. Następnie pobrany materiał, o określonej objętości rozsiewa się redukcyjnie -"metodą drugą" (oczywiście materiał / każdej końcówki na innej szalce Pelriego).

Ilość mikroorganizmów (wyhodowanej grupy) w danej jednostce objętości (identycznej z wysianą objętością) można policzyć według wzoru:

gdzie:

a - liczba kolonii

b - objętość posiania

l(T - współczynnik rozcieńczenia

lub w postaci bardziej ogólnej:

a - liczba kolonii b - objętość posiania

n całkowity współczynnik rozcieńczenia