silnik asynchroniczny klatkowy

3. Zasada działania silnika asynchronicznego klatkowego

Uzwojenie wirnika nie jest elektrycznie połączone z uzwojeniem stojana, a energia jest przenoszona poprzez pole magnetyczne na drodze indukcji elektromagnetycznej. Z tego powodu silnik asynchroniczny ma również nazwę silnika indukcyjnego.

Doprowadzenie napięcia trójfazowego do trzech faz uzwojenia stojana powoduje powstanie wirującego pola magnetycznego. Prędkość obrotowa n_s tego pola zależy od częstotliwości / i liczby par biegunów p:

60f

P

Prędkość tę nazywamy prędkością synchroniczną. Pole to przecina pręty wirnika, indukując w nich siły elektromotoryczne. Pod ich wpływem w zamkniętym uzwojeniu wirnika płynie prąd, który wytwarza własne pole magnetyczne. Pole magnetyczne stojana, oddziaływując na pole magnetyczne wirnika, wytwarza moment obrotowy, zgodny z kierunkiem wirowania pola stojana (rys. 10.4).

Rys.10.4. Powstawanie momentir obrotowego w silniku asynchronicznym

Jeżeli moment ten będzie większy od momentu obciążenia silnika, to wirnik zaczyna się obracać. Wirnik silnika musi obracać się z prędkością obrotową n mniejszą od prędkości synchronicznej. Gdyby prędkość obrotowa wirnika była równa prędkości synchronicznej pola, wówczas pręty uzwojenia wirnika nie byłyby przecinane przez pole wirujące, a więc w wirniku nie indukowałaby się siła elektromotoryczna. Wirnik obraca się więc "asynchronicznie" i stąd pochodzi nazwa tych silników.

Różnicę między prędkością synchroniczną n_s a prędkością wirnika n nazwamy poślizgiem s:

ns

Prąd, jaki w chwili przyłączenia silnika do sieci pobiera silnik (gdy jeszcze silnik się nie obraca), jest wyższy aniżeli prąd znamionowy (7^), i nazywamy go prądem rozruchu (I_r).