DSCN0476 (Large)

9.2. ZASADA DZIAŁANIA 299

współdziałania strumieni stojana i wirnika) powodujący-obrót wirnika aż do pokrycia się kierunku jego osi magnetycznej z kierunkiem strumienia stojana. Kolejny skok wirnika nastąpi po odłączeniu od źródła zasilania cewki bieguna i (takt 3). a czwarty po dodatkowym zasileniu cewki bieguna 3. Można wywnioskować, że po ośmiu taktach komutacji wektor strumienia stojana i wirnik wykonają pełny obrót. Z punktu widzenia wykorzystania materiałów czynnych, a zwłaszcza miedzi uzwojenia sterowania, nie jest to więc najkorzystniejszy sposób sterowania. Uzwojenie jest wykorzystane tylko w 3/8 (w czterech taktach pracuje po 1 cewce, a w pozostałych czterech po 2 cewki). Dlatego zwłaszcza w dużych silnikach, chociaż komplikuje to układ komutatora elektronicznego, stosuje się inny sposób sterowania ruchem wirnika. Cewki na przeciwległych biegunach łączy się szeregowo (rys. 9.2),

Rysunek 9.2.

Sposób połączenia uzwojenia sterowania w dwa pasma tworząc w ten sposób uzwojenie dwupasmowe. W pierwszych trzech taktach komutacji ruch wirnika przebiega tak jak opisano wyżej. Teraz jednak dla uzyskania czwartego skoku w tym samym kierunku co poprzednie trzy, pasmo 1 zawierające cewki położone na biegunach l i 3 (/*) należy zasilić napięciem o przeciwnej biegunowości, gdyż tylko wtedy biegun 3 (/') stojana będzie miał biegunowość S. W piątym takcie odłącza się pasmo 2, w szóstym załącza się je na napięcie przeciwnej biegunowości, w siódmym odłącza się pasmo 7, a w ósmym załącza się ponownie pasmo 1 na wyjściową biegunowość źródła. W ten sposób uzyskuje się jednokierunkowy ruch wirnika silnika wykorzystując jednocześnie miedź uzwojenia dwukrotnie lepiej niż przy zasilaniu silnika napięciem o stałej biegunowości. Inne sposoby sterowania silników skokowych omówiono w p. 9.5.

Działanie silnika skokowego o wirniku biernym reluktancyjnym jest podobne. Różnica polega na tym że wirnik reluktancyjny o biegunach (zębach) wydatnych niespolaryzowanych nie rozróżnia zmiany zwrotu wektora strumienia stojana o it rad. el. i ustawia się tak, aby zapewnić największą permeancję na drodze strumienia stojana. Oznacza to, że gdyby zastąpić dwubiegunowy magnes wirnika silnika z rys. 9.1 identycznym wirnikiem ferromagnetycznym niespolaryzowanym (biernym), to jego pełnemu obrotowi mechanicznemu odpowiadałoby nie 2n rad el., a 4jc rad el.