DSCN0497 (Large)

*V»]

320

SILNIKI SKOKOWI

0    wirniku czynnym

1    — uzwojony stojan I, 2 — uzwojony stojan II. 3 — wirnik czynny

P2

Ki

<*)

Bfa

Rysunek 9.20.

Przekrój poprzeczny magnetowodu silnika skokowego trójpasmowego rcluktancyjnego reduktorowego

biegunowy silnik tego typu o 12 zębach stojana i 8 zębach wirnika. Skok, przy komutacji symetrycznej i zasilaniu stałobiegunowym, wynosi 15°. W drugim, bardziej rozpowszechnionym, rozwiązaniu konstrukcyjnym podziałki zębowe oraz pozostało wymiary zębów stojana i wirnika s^ sobie równo (rys. 9.21). Zęby stojana są wykonywane na powierzchni czołowej „dużych zębów*’. Uzwojenie jest ułożone w „dużych żłobkach”. Silniki tego typu wykonuje się zwykle jak:o trój-, cztero-a rzadziej ośmiopasmowe. Osiąga się skoki w granicach 0,5—6°.

Możliwe są wykonania jedno- i dwupakietowe, podobnie jak silników magneto-clektrycznych. Przykład rozwiązania silnika jednopakietowego 4-pasmowego (po dwie cewki na każde pasmo) ilustruje rys. 9.21 a. Przełączenie zasilania z pasma i na pasmo 2 powoduje obrót strumienia o kąt & = 2n/Z* <⁹ — liczba dużych zę-bów stojana). Wirnik przesuwa się natomiast o k%t otT =» 2it/Z^rm (przy komutacji

symetrycznej stałobi egu nowej). W stosunku do pola wirnik porusza się więc    —*

—    _ _razy wolniej, podobnie jak w rozwiązaniu z rys. 9.20 (silnik redukto-

_

rowy). Silniki symetryczne jednopakietowe charakteryzują się tym, że liczba dużych zębów stojana    *» 2m. Dlatego silniki tej odmiany wykonuje się najwyżej jako

cztcropasmowe im = 4) na skoki 3°, ewentualnie 1,5° przy komutacji niesymetrycznej.    _ _

W celu zwiększenia miejsca na uzwojenie (jest to szczególnie istotne przy małych średnicach) w silnikach reluktancyjnych o komutacji stal obi egu nowej zamiast