skan160

do położenia i układu własnego ciała w przestrzeni zależy wtedy głównie od sygnałów optycznych. Z powodu braku siły ciążenia wyraźnie narasta objętość płynu zewnątrzkomórkowego w „górnej” połowie ciała (tj. dogłowowo od przepony). W zwykłych bowiem warunkach siła ciążenia jest przyczyną stałej lokalizacji pewnej objętości płynu zewnątrzkomórkowego w obszarze „dolnej” połowy ciała (tj. kaudalnie od przepony). W obszarze kręgosłupa lędźwiowego pojawiają się bóle wywołane zmianą konfiguracji kręgosłupa: brak obciążenia masą ciała powoduje mianowicie jego „wyprostowanie’’ i wydłużenie („przyrost wzrostu” ciała), a zatem i rozciągnięcie niektórych więzadeł, co właśnie jest przyczyną bóli. Wszystkie te objawy „wczesnej fazy przystosowawczej” mijają po 2-3 dniach. Następnie rozwija się „późną faza przystosowawcza”, tj. głównie zmniejszenie masy ciała. Obniża się bowiem o 10-15% objętość płynu zewnątrzkomórkowego (w związku z tyiiti zwiększa się wskaźnik hematokrytowy i stężenie hemoglobiny), a także masą mięśni (nie tylko szkieletowych, ale i mięśnia serca).    . j

Po powrocie do zwyczajnych warunków grawitacji konieczny jest okres przystosowania do wznowionej w zwykłym wymiarze impulsacji aferentne) z proprioceptorów (wcześniej występują zaburzenia chodu, utrzymania równowagi ciała itp.). W okresie tym, w warunkach działającej znowu na ustrój siły ciążenia, objętość krwi wypełniającej naczynia „dolnej” połowy ciała może zwiększać się kosztem objętości krwi wypełniającej naczynia „górnej” połowy ciała. Występuje więc skłonność do omdleń ortostatycznych.

6.1.7.

Promieniowanie świetlne widzialne, podczerwone i nadfioletowe

Długość fali promieniowania widzialnego sięga od 0,39 pm (fiolet) do 0,77 pm (czerwień). Promieniowaniu podczerwonemu odpowiada długość ', fali od około 0,77 pm do około 1000 pm; promieniowanie o długości fali 50-1000 pm określamy mianem dalekiej podczerwieni. Długość fal promie^ niowania nadfioletowego sięga od 0,39 pm do 0,04 pm; słoneczne promie^ niowanie nadfioletowe o długości fali krótszej niż 0,28 pm jest pochłaniane przez atmosferę (ale promienie o takiej długości fali emitować może np. law pa kwarcowa).

Promieniowanie elektromagnetyczne działa na tkankę, wywierając efekty termiczne lub fotochemiczne. Gdy pewne ciało pochłania promieniowanie elektromagnetyczne, zwykle się ogrzewa: promieniowanie wywiera efekt termiczny. Ekspozycja na działanie światła słonecznego wyzwala uczucie ciepła (przyczyną jest głównie pochłanianie promieniowania podczerwonego). Pochłaniana energia promieniowania świetlnego może być też przyczyną