str0060

unerwienie korzeniowe nie pokrywa się ze schematem pól zaopatrywanych przez poszczególne nerwy. Jest to spowodowane tym. że włókna każdego nerwu obwodowego są związane z różnymi segmentami rdzenia.

W rdzeniu kręgowym rozróżniamy część szyjną (składającą się z 8 odcinków), piersiową (12 odcinków), lędźwiową i krzyżową (po 5 odcinków) i guziczną (1 lub 2 odcinki). Kształt rdzenia kręgowego przypomina spłaszczony wysoki walec, w obrębie którego zaznaczają się dwa zgrubienia: szyjne i lędźwiowe. Są one spowodowane obecnością w tych miejscach dużej liczby komórek unerwiających mięśnie kończyn górnych

Rys. 19. Stosunek długości rdzenia do długości kanału kręgowego

(przednich u zwierząt) i dolnych (tylnych). Od końca rdzenia odchodzi nić końcowa, która jest przytwierdzona do kości guzicznej i utrzymuje rdzeń we właściwym położeniu.

Rdzeń kręgowy jest utworzony przez centralnie położoną istotę szarą i otaczającą ją istotę białą. Obie te części odcinają się wyraźnie na przekroju poprzecznym rdzenia.

Jak pokazuje rysunek 20, istota szara ma kształt motyla albo litery H i składa się z dwóch symetrycznych połówek połączonych spoidłem szarym. W środku tego spoidła znajduje się kanał środkowy, otwarty w życiu zarodkowym, później całkowicie zarośnięty. Poszczególne części istoty szarej nazywamy rogami (ze względu na ich konfigurację na przekroju poprzecznym) lub słupami (ze względu na ich budowę przestrzenną). Najbardziej charakterystyczne są rogi (słupy) przednie i tylne, które występują we wszystkich odcinkach rdzenia.

60