SZŻ Ćwiczenia Urazy termiczne str2

162

Część VIII Uwarunkowania środowiskowe

Czynniki wpływające na urazy termiczne

Do czynników środowiskowych wpływających na choroby zależne od temperatury należą:

•    Temperatura powietrza.

•    Najwyższa temperatura w dniu poprzednim.

•    Prędkość wiatru.

•    Względna wilgotność powietrza.

•    Średnia temperatura promieniowania.

•    Wytwarzane ciepło metaboliczne.

•    Noszony ubiór.

Do czynników osobowych zaliczamy:

•    Zmęczenie.

•    Spożycie wody.

•    Obciążenie pracą.

•    Zwyczaje pracownicze.

•    Sprawność fizyczną i zdolność aklimatyzacji.

•    Urazy termiczne w wywiadzie.

•    Otyłość.

•    Wiek.

Udar cieplny

Uwagi dotyczące leczenia

Udar cieplny jest stanem wymagającym bezzwłocznej pomocy medycznej. Szybka redukcja podwyższonej temperatury ciała jest zasadniczym czynnikiem w leczeniu udaru cieplnego.

Udar cieplny jest wieloukładową chorobą zagrażającą życiu, która przejawia się jako zapaść układu termoregulacyjnego, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej oraz zaburzenia elektrolitowe, ostra niewydolność nerek, martwica mięśni, zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego. Udar cieplny jest stanem wymagającym bezzwłocznej pomocy medycznej, nieleczony jest przyczyną śmierci 75% ofiar. Przeżycie długoterminowe jest bezpośrednio zależne od szybkości podjęcia działań resuscytacyjnych. Bezzwłocznie należy rozpocząć ochładzanie, aż do osiągnięcia temperatury wewnętrznej na poziomie 38,8°C. Stopień uszkodzenia narządów najprawdopodobniej jest zależny od wielkości i okresu podwyższonej temperatury wewnętrznej. Pacjenci, których ochładzanie zachodzi powoli, wykazują gorsze rokowanie.

Leczenie udaru cieplnego

Po rozpoczęciu ochładzania pacjenta należy podjąć działania ABC:

•    Przenieś pacjenta z miejsca narażenia na ciepło.

•    Zdejmij ubranie z ofiary.

•    Rozpocznij podawanie płynu Ringera iub roztworu soli bez supiementacji potasu, we wlewie dożylnym.

•    Kontynuuj dożylne nawadnianie pacjenta do unormowania ciśnienia tętniczego i stanu psychicznego pacjenta oraz do momentu osiągnięcia diurezy na poziomie co najmniej 30 cm³ moczu/godzinę.

•    Kontroluj temperaturę, używając termometru doodbytniczego. Nie podejmuj prób badania temperatury w jamie ustnej u pacjentów pobudzonych i wzbraniających się.

•    Kontroluj pobudliwość, stosując dożylnie aiazepam w dawce 5-10 mg.