• Łac. „ad” = dodatek, do, uzupełnienie; „idea” = prawzór, idea.
• Niewielka zmiana brzmienia wyrazu, powodująca jego upodobnienie do innego wyrazu o odmiennym znaczeniu i różnej etymologii.
• Przekształcony wyraz zyskuje szczególną wyrazistość stylistyczną, zazwyczaj żartobliwą lub komiczną.
• Np.: gierkokatolik, pisarz posłusznego wzrostu, kotlet poniewierany.
• Grupa wyrazów utworzonjprwg tego samego modelu i mająca wspólne znaczenie strukturalne.
• Np.: koparka, zwijarka, sprężarka, kruszarka.
• Grupa formacji-wyrazów, które mimo odmiennych modeli, na jakich są oparte, łączy wspólne znaczenie strukturalne.
• Np.: nazwy wykonawców czynności - biegacz, śpiewak, muzyk, nauczyciel.
• Utworzenie 1 wyrazu z połączenia wyrazowego.
• Wprowadzenie nazwy 1-wyrazowej na miejsce 2-wyrazowej.
• Np. odrzutowiec (zamiast: samolot odrzutowy), motorówka (łódź motorowa), poprawczak (dom poprawczy), gumiak (but gumowy).
• Ekwiwalent, synonim wyrazów, które go stworzyły.
• Zatarcie wyrazistości budowy słowotwórczej wyrazu.
• Np.: łamigłówka.
• Rodzaj definicji słowotwórczej.
• Idealna parafraza słowotwórcza:
© Podanie podstawy słowotwórczej;
© Wyraz motywowany jest tą częścią mowy, którą definiujemy;
© Oddanie znaczenia wyrazu motywowanego.
• Uszczuplenie podstawy słowotwórczej o element niefleksyjny.
• Np.: dyr, spec.
• Scalanie wyrazów już istniejących.
• Np.: roboczogodzina, komputeropisanie.
• Mechanizm tworzenia skrótowców.
• Nakładanie się morfemów.
• Zatarcie granicy między 2 bezpośrednio następującymi po sobie morfemami (morfemem leksykalnym i sufiksem).
• Np. czeski, niemiecki, brzeski, polski, nyski.
ko l• OZ&ch " kV-|' , " ok'-i f - <&-« f fcols - I ! W " ^ - 1