temat31

31. KONTEMPLACJA JAKO SKŁADNIK PAIDEI

Obecny świat charakteryzuje gwałtownymi zmianami, zjawiskiem przejściowo A-i (v ięz> z miejscami i osobami ulegają zużyciu), szybką realizacją naszych potrzeb i marzeń oraz ryzykiem. bo nie wiemy co nas czeka.

Zmienność owocuje niezaangażowaniem w pełni, a prędkość przeszkadza w myśleniu.

‘

Hanna Arendt - myślenie to zatrzymanie, wycofanie ze świata zjawisk - kontemplacja, która jest dla ludzi, którzy mają czas w'olny tzn. czas zamierzonego dystansu do świata, obserwowania.

Milczenie umożliwia krzewienie tego, co ważne. Bez milczenia nie ma dialogu, bo słuchanie to milczenie. Gadanina zasłania prawdziwy mowę. Bez milczenia nie ma spotkania / i\m. co nie wypowiadane. Milczenie może być też oznaką sprzeciwu, obrony godności.

Suchodolski - kontemplacja to skupiona wewnętrzna przestrzeń pedagogiczna

Kształcenie nie może się obyć bez kontemplacji i selekcji - obrony osobowości pr/ed tym. co nie wartościowe.

W wychowaniu nic nie można osiągnąć szybko, musi być czas na dojrzewanie, dlatego niecierpliwość to barbarzyństwo.

Tradycje pedagogiczne kontemplacji:

Hcrbart - apel o niespieszne opracowywanie materiału w szkole, o wewnętrzne zgłębianie tego. co ważne. Uczniowie mają być po części bierni, ale bierność ma być inspirująca.

Chartier „Alain” - szkoła to miejsce myślenia, a nie warsztat pracy. Uczniowie wymagają własnego czasu myślenia - wolny rytm pracy. Szkoła powinna być uw.dnieniem od presji czasu. Zadaniem pedagoga jest uspokajanie dzieci.

Adolf Szołtysek - w życiu dziecka jest okres kontemplacji, filozofowania, zadaw ania pytań K. Ablcwicz - ważne jest słuchanie i odpowiadanie, odpowiedzialność.