Ratownicy wysokościowi ewakujący poszkodowanego, (fot. S. Idzikowski)
Ratownictwo wysokościowe — KGHM. (fot. S. Idzikowski)
urazowymi, wynika z niskiego stężenia tlenu, wysokiej zawartości dwutlenku węgla i gromadzenia się metanu. Akcje ratownicze prowadzone w górnictwie są zazwyczaj długotrwale oraz angażują dużą liczbę ratowników oraz sprzętu, a w miejscu katastrofy działać mogą jedynie służby wysoko specjalistyczne.
Doświadczenia ostatnich lat wskazują na zjawisko coraz większego rozprzestrzeniania się terroryzmu. Rozpatrując akty terrorystyczne w kontekście masowego napływu poszkodowanych, należy brać pod uwagę wiele różnych zagrożeń. Najczęstsze spośród nich to zagrożenia wybuchami, coraz częściej jednak mówi się o możliwości prowadzenia działań terrorystycznych o charakterze niekonwencjonalnym z wykorzystaniem broni chemicznej i biologicznej. Doświadczenia z 11 września 2001 r. (Nowy Jork) i 11 marca 2004 r. (Hiszpania) pokazały, jak bardzo zaskakujące i wyrachowane metody mogą być stosowane przez terrorystów.
Wykorzystanie urządzeń wybuchowych to najczęstszy sposób działania terrorystów. Zazwyczaj dobierając lokalizację zamachu, poszukują oni miejsc zatłoczonych, z możliwie trudnym dostępem dla pojazdów ratowniczych. Coraz częściej w miejscu zamachu znajdują się dodatkowe ładunki materiału wybuchowego, które są aktywowane już w czasie prowadzenia akcji ratowniczej.
Z działaniem materiałów wybuchowych łączy się występowanie rozległych urazów współistniejących z oparzeniami. Liczba osób, które doznają ciężkich obrażeń ciała jest zależna od ilości użytego materiału oraz od miejsca, w którym nastąpił wybuch.
Większe skutki wybuchów mogą być także spowodowane przez dodanie do urządzenia wybuchowego gwoździ, śrub lub innych elementów działających jak pociski. Coraz powszechniej mówi się o dodawaniu do ładunku wybuchowego środków toksycznych lub biologicznych, które zostaną rozprzestrzenione w' wyniku wybuchu.
Dopiero po zweryfikowaniu zagrożenia możliwe jest wejście grup ratowniczych. Priorytetem jest natychmiastowa ewakuacja wszystkich osób chodzących, które pozostały na miejscu zdarzenia. W następnej kolejności podejmuje się działania ratownicze zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami.
W szczególnych sytuacjach, kiedy ranni leżą w polu ostrzału, priorytetem zespołu medycznego wsparcia taktycznego jest jak najszybsza ich ewakuacja. Dopiero w miejscu bezpiecznym, osłoniętym, wdraża się postępowanie zgodne z ABC, co w praktyce oznacza przede wszystkim tamowanie krwotoków.
Uwaga:
Podczas prowadzenia działań w przypadku wybuchów należy uwzględnić ryzyko wtórnego wybuchu. Dlatego pierwszą grupą podejmującą działania na miejscu zdarzenia jest grupa rozpoznania pirotechnicznego.
Miejsce wybuchu |
Liczba zabitych (na miejscu) |
Ranni, ciężkie obrażenia ISS>9 |
Przestrzeń otwarta |
7,5% |
10% |
Pomieszczenia zamknięte |
15,5% |
20% |
Autobusy |
20% |
12% |
Dane wg Trauma Branch. Israeli Defence Force |
68