w086

Ratownictwo medyczne w wypadkach masowych

wybuchowych powoduje konieczność wprowadzenia pewnych niedogodności dla ludzi odwiedzających budynki służby zdrowia. Społeczeństwo staje się coraz bardziej przyzwyczajone do rutynowych kontroli służb ochrony i chętnie zgodzi się na te nieznaczne niedogodności.

Być może da się przy niewielkich nakładach finansowych zmodyfikować wejścia i wyjścia w taki sposób, aby skierować wszystkich odwiedzających do przejścia koło osoby znajdującej się w recepcji. Tam nastąpi pierwsza filtracja wnoszonego bagażu. Samo pytanie: „Co Pan (-i) wnosi na teren szpitala?” nie stanowi sprawdzenia bagażu. Potencjalny sprawca zdaje sobie sprawę, ze został zapamiętany i jego rysopis może być w przyszłości odtworzony. Wówczas rezygnuje on z podłożenia ładunku wybuchowego lub postanawia to zrobić w innym terminie.

Szkolenie personelu

Bieżące szkolenie personelu jest niezbędne dla właściwego postępowania w przypadku zgłoszenia o podłożeniu bomby. Należy przeszkolić całą kadrę w taki sposób, by mogła ona właściwie reagować na decyzje płynące z centrum dowodzenia. W procesie odpowiedzi na zagrożenie bombowe wyróżnia się, oprócz komórki decyzyjnej, dwie ekipy wykonawcze, które będą stanowiły o powodzeniu akcji przeciw podłożonym ładunkom wybuchowym. Jest to zespół przeszukujący i zespół ewakuacyjny.

W centrum dowodzenia powinny przebywać przeszkolone osoby, które profesjonalnie odbiorą wiadomość

0 podłożeniu bomby. Szkolenie w tym zakresie oraz formularze rozmów ze zgłaszającym o podłożeniu urządzenia wybuchowego zapewniają minerzy - pirotechnicy lub członkowie grup rozpoznania minersko — pirotechnicznego z policji. Liczba przeszkolonych osób powdnna zapewnić możliwość przyjęcia wiadomości przez 24 godz. bez względu na tok życia w szpitalu.

Zespół przeszukujący powinien składać się z tych pracowników, którzy potrafią pozytywnie lub negatywnie zweryfikować wszystkie przedmioty znajdujące się na terenie szpitala. Weryfikacja pozytywna oznaczać będzie brak zagrożenia bombowego, zaś negatywna nakazywać będzie uruchomienie procedur chroniących życie i zdrowie ludzi oraz mienie szpitala (szczególnie cenne). Podczas szkolenia takiego zespołu należy wykorzystać wiedzę

1 doświadczenie zawodowe policyjnych instruktorów mi-nerstwa i pirotechniki, którzy posiadają nie tylko fachową wiedzę z zakresu swojej odpowiedzialności służbowej, ale wskażą również regionalne zagrożenia zamachami bombowymi. Szczegóły należy uzgodnić z właściwym terenowo komendantem jednostki policji. Pozytywna weryfikacja oznacza zidentyfikowanie wszystkich przedmiotów i rzeczy należących do szpitala i pacjentów. Negatywna oznacza, że nie można przyporządkować przedmiotu lub rzeczy do realnie zaistniałej sytuacji.

Zespół ewakuacyjny może zostać uruchomiony w przypadku negatywnej identyfikacji zespołu przeszukującego. Podczas jego działania należy przestrzegać bezwzględnie zasady, iż nigdy nie prowadzi się ewakuacji z powodu „bomby”. Ewakuacja szpitala jest elementem ostatecznym w przypadku zagrożenia podłożeniem ładunku wybuchowego lub nawet jego odnalezieniem.

Praktyka działania służb minersko - pirotechnicznych w krajach zachodnich, w USA oraz ponad 10-letnia służba w Polsce pozwala sformułować następującą tezę: szpitali się nie ewakuuje - prowadzi się w nich ewakuację częściową po odkryciu zagrożenia. Do czasu potwierdzenia zagrożenia, szpital przeszukujemy w obecności chorych leżących na salach.

Należy sobie uświadomić, że przeprowadzenie ewakuacji w placówce ochrony zdrowia to nie tylko fizyczne przetransportowanie pacjentów. Nad organizatorami ciążą obowiązki dołączenia historii choroby (każdego ewakuowanego), ewidencji dotychczas stosowanych leków oraz zaleceń w tym zakresie, czy też w'reszcie prognoz dalszego leczenia i rekonwalescencji.

Przed lekarzami zostanie postawiony następujący problem: co stanie się z pacjentami przebywającymi na oddziale intensywnej opieki medycznej? Jak postąpić wobec chorych korzystających ze specjalistycznej aparatury, której odłączenie będzie zagrażało życiu lub zdrowiu pacjenta? W takiej sytuacji odpowiedzialni za bezpieczeństwo szpitala muszą rozważyć następujące kwestie: co nakazuje prowadzenia ewakuacji? Interes pacjentów czy zagrożenie wywołane przez terrorystę (na razie nieokreślone)?

Polskie doświadczenia z dotychczas przeprowadzonych neutralizacji (ponad 3000 zdarzeń) przez minerów-pirotechników, samodziałowych urządzeń wybuchowych pozwalają sformułować następującą tezę: „wagomiar” dotychczas podłożonych ładunków nie upoważnia do podjęcia decyzji o ewakuacji, zwłaszcza w szpitalach.

Podsumowanie:

W ramach przygotowań do odpowiedzi na zamach bombowy proponuje się wykonanie następujących czynności:

• Wyznaczenie łańcucha dowodzenia.

• Ustalenie centrum kierowania.

• Ustalenie podstawowych i zastępczych sposobów komunikowania się.

• Wyznaczenie osoby (osób) dokonujących oceny zagrożenia bombowego.

• Opracowane procedur, które będą stosowane w przypadku zamachu bombowego.

• Ustalenie sposobu pomocy przez minerów - pirotechników i policjantów z grupy rozpoznania minersko - pirotechnicznego.

• Opracowanie elastycznego planu ewakuacji (nie wolno ewakuować „przez bombę").

• Wyznaczyć zespól przeszukujący, uwzględniając pracę personelu na zmiany.

• Wyznaczyć obszary bezwzględnego przeszukiwania.

• Zalecić techniki przeszukiwawcze stosowne do zaistniałego zdarzenia..

• Ustalić system dowodzenia i kontroli podczas akcji przeszuki-wawczej.

• Ustalić procedury działania na wypadek wybuchu bomby.

• Nauczyć podległy personel procedury postępowania w przypadku groźby dokonania lub przeprowadzenia zamach bombowego.

• Weryfikować na bieżąco stan zabezpieczenia fizycznego i w ramach jego modyfikacji opracować plan zagospodarowania przestrzennego.