Warzywnictwo024

W ostatnich latach dąży się do jednorazowego sprzętu ogórków. Odmiana do takiego sprzętu powinna charakteryzować się równomiernym dorastaniem owoców do dojrzałości zbiorczej.

Stosunek kwiatów męskich do żeńskich u różnych odmian ogórków waha się w szerokich granicach - od 10:1 do 40:1, a nawet więcej. W ostatnich latach wprowadzono do uprawy odmiany o kwiatach prawie wyłącznie żeńskich (wszystkie odmiany szklarniowe i odmiany gruntowe będące mieszańcami heterozyjnymi). Odmiany te mogą różnić się stopniem żeńskości, zależnie od skłonności do wytwarzania kwiatów męskich. Do nasion ogórków gruntowych o kwiatach wyłącznie żeńskich, przeznaczonych do uprawy produkcyjnej, dosypuje się około 10% nasion rośliny zapylacza.

Odmiany ogórków dzieli się na szklarniowe, inspektowe i gruntowe. Odmiany gruntowe mogą być uprawiane na konserwy, do kwaszenia i na sałatki. Dobra odmiana ogórków szklarniowych powinna charakteryzować się szybkim wzrostem i łatwością wytwarzania pędów bocznych, nawet przy małej intensywności światła w okresie zimowym i wczesnowiosennym, wytwarzaniem owoców partenokarpicznych, niezbyt długich, bez szyjki, o dobrym smaku (nie gorzkniejących). Owoce powinny wyrastać już na pędzie głównym, a na pędach bocznych regularnie w kątach 1 i 2 liścia. Ponadto od odmian tych wymaga się dużej plenności, wczesności, odporności na choroby (zwłaszcza uwiądu ogórków) i na warunki uprawy (wahania temperatury, wilgotności powietrza i podłoża). Nie ma odmiany, która posiadałaby wszystkie wymienione cechy. Dlatego należy je traktować jako postulaty pod adresem hodowli.

Od dobrej odmiany ogórków konserwowych wymaga się wysokiego plonu owoców krótkich (6-10 cm) oraz wierności plonowania (wynikającej z odporności na niesprzyjające warunki atmosferyczne i choroby). Odmiany takie powinny tworzyć owoce proste, łagodnie zwężające się ku zaokrąglonym końcom, o powierzchni gładkiej lub ze słabo zaznaczającymi się brodawkami, jednolicie zielono zabarwione bez skłonności do żółknięcia lub brunatnienia. Owoce kwaszeniaków są większe od ogórków konserwowych. Powinny mieć kształt cylindryczny, o trwałym, zielonym zabarwieniu. Po zakwaszeniu nie mogą tracić jędmości, a wewnątrz owocu nie powinny mieć pustych komór.

Ogórki sałatkowe powinny się charakteryzować małymi komorami nasiennymi, o nasionach nie wypadających po poszatkowaniu, o delikatnej skórce, umożliwiającej przygotowanie mizerii bez obierania. Do kwaszenia, poza typowymi odmianami, używane są przerośnięte owoce odmian konserwowych i niewyrośnięte - odmian sałatkowych.

24