Untitled 26

52 Wojciech 7jA    i

Okienko to pokazuje się po dwukrotnym kliknęciu myszką na ikonę nowo-utworzonej maski.

Po wykonaniu opcji Save otrzymujemy następującą S-funkcję (Rys. 13):

m-

Step Fen

PID

UnNamed

nil

Scope

Rys. 13. Ikona utworzonej maski dla Przykładu 6

Koniec Przykładu 6

Po wykonaniu opcji Mask odpowiedni plik nazwa.m powstanie w bie-żącym katalogu.

Do utworzenia nowej ikony służy polecenie iconedit.

Przykład 7

Poniżej podamy przykład wykorzystania bloku (czyli zamaskowanego modelu) do tworzenia komputerowego modelu złożonego układu.

Niech obiektem symulacji będzie pneumatyczna linia długa, opisana w rozdziale 6, pobudzona na pierwszym wejściu (Rys. 26) wymuszonym strumieniem wyjściowym z linii mk oraz na drugim wejściu ciśnieniem pp. Otwieramy nowe okienko edycji graficznej, nadajemy mu nazwę, np. linuru.m. Wprowadzamy blok S-fun, w jego okienku dialogowym wpisujemy nazwę linjpn która jest nazwą wcześniej graficznie utworzonej S-funkcji, pokazanej na rysunku 26. Pierwsze wejście pobudzamy przykładowo z zegara poprzez przekaźnik, drugie ma wartość stałą. W starszej wersji SIMULłNICa wprowadzamy ponadto pośredniczący blok Mux aby wejście do linii było wektorowe. Deklarujemy wartości A, B i E (potrzebne do uruchomienia lin_pn) w okienku MATLAB Command Window i układ jest gotów do użytkowania.

4 11. Opis w przestrzeni stanu

Mi/ykład 8

H n/ważmy przykład układu drgającego (Rys. 15), z pominięciem sił tarcia. Niech sygnałem wejściowym będzie siła w, natomiast sygnałem wyjściowym niech będzie przesunięcie*.

Model matematyczny ma postać równania różniczkowego:

x = —(u - cx)

m

lock    Relay2

t |«rk

EnllhliUlt

,

Mux

lin_pn

i \ / •/ Graficznie zredagowany model lin uru.m

Koniec Przykładu 7

jmI/ic m jest masą suwaka, c jest sztywnością sprężyny, u jest siłą i jest gnałem wymuszenia zewnętrznego.

X

J

A'v s 15. Model fizyczny układu drugiego rzędu

Model komputerowy w SIMULINK’u (o nazwie iner2.m) pokazano na i, .miku 16. Wstawiono wartości liczbowe: m = 2; c = 0.1.