Zbrojenie gruntów (2)

ratękoenk jego wytrzymałości- Grunt stabilizowany. tworzący *<>'«""*■ wytrrynmłość średnio 10+20 razy większą niż grunt rodzimy, przy czym iwotac

fiękcrnk wy*cp«je jut po kilku godzinach od chwili wymieszania wapna * *nm-

i—wnMBwwi «tlaw Mm

Rys. 4-18. Schemat wykonania kolumny wafiennej i—męmm i—■' i— i — WW. I-

Wykonanie kolumny powoduje także pewne zwiększenie wytr/ymaloici gruntu znajdującego się pomiędzy kolumnami, gdyż w wyniku hydratacji wapna podnosi się także temperatura gruntu i zmniejsza jego wilgotność.

Materiał kolumny jest co najmniej 100 razy bardziej przepuszczalny niż grunt rodzimy; kolumny spełniają w pewnym stopniu rolę drenów pionowych.

Kolumny wapienne stosowane były nie tylko bezpośrednio pod fundamentami budowli, lecz także do stabilizacji zboczy osuwiskowych.

4.5. ZBROJENIE GRUNTÓW 45.1. GRUNT ZBROJONY

Zbrojenie gruntów jest jednym z najnowszych sposobów wzmacniania gruntów; najogólniej biorąc polega na umieszczeniu w gruncie wkładek o dużej wytrzymałości Zbrojenie gruntów zostało zapoczątkowane w latach sześćdziesiątych przez H. l'idala, który wprowadził pojęcie gruntu zbrojonego. Odmianą gruntu zbrojonego jest technika nazwana gwoździ owa nie m. Coraz częściej jako zbrojenie gruntu, zamiast metalowych.stosowane są wkładki z geo-włóknin. Do techniki zbrojenia grantów należy włączyć także później rozwinięte kolumny kamienne lub żwirowe i mikropalc.

Grunt zbrojony jest materiałem konstrukcyjnym złożonym z nasypanego grantu wzmocnionego taśmami z materiału wytrzymałego na rozciąganie, na ogół ze stali, a ostatnio także z tworzyw sztucznych, op. polietylenu. Zasada działania grantu zbrojonego polega na wykorzystaniu tarcia pomiędzy grantem a zbrojeniem, które powoduje jakby sprężenie gruntu.

Grunt zbrojony może być stosowany dość szeroko. Najczęściej jednak spełnia on rolę ścian oporowych, w których połączone ze zbrojeniem elementy licujące tworzą ścianę oporową podpierającą grunt zbrojony (rys. 4-19).

b)

R>*. 4-19. Grant zbrojony: a) przekrój przez kontrakcje oporoM. W widok zfcroicma i kamy licującej

r-tlmcu, ta—, IOto* Z-Wwlirti

o)

Jako materiał gruntu zbrojonego powinny być stosowane granty niespoiste o zawartości cząstek d < 0,015 mm mniejszej niż 15*. i o kącie tarcia wewnętrznego 34*. Taśmy zbrojeniowe wykonane ze stali żebrowanej mają grubość nic mniejszą niż 5 mm i szerokość co najmniej 40 mm; ich długość nie powinna być mniejsza niż 0,7 wysokości ściany.    ,

■    fraatj    f    ^    e-------^m

Stateczność wewnętrzną sprawdza się. biorąc za podstawę pracę pojedynko elementu zbrojenia. Na podstawie badań stwierdzono, że miejsca największyc rozciągający ch, występujących w zbrojeniu, wyznaczają podział na st y czjnDĄ i bierna. W orzvoadku ściany oporowej podział na te strefy, wraz z przybliżonym

Konstrukcje z gruntu zbrojonego powinny być przeanalizowane zarowno Z punktu widzenia ich stateczności zewnętrznej (nośność, stateczność ru poślizg), jak też wewnętrznej. Stateczność zewnętrzną sprawdza się ogólaie przyjętymi metodami, przy założenia, że konstrukcja jest monolityczna.    . .

207