Łódź15

32 KASPER TWARDOWSKI

Nie chcę ja, nie chcę dowcipu mojego puszczać na głębią spraw świata marnego,

35 dość mojej Łódce, zaniechawszy biegu,

piąć się przy maszcie k zbawiennemu brzegu. I lubo praca moja mała będzie, lub w moję Łódkę mało co ich wsiędzie, przecię ja będę, popływając sobie,

40 kończył swój zamysł w zaczętym sposobie.

A ty, Apollo, naciągnąwszy strony, f gdy śpiewać będę żywot uwikłony w gęstym sitowiu grzechu plugawego, puść smutne Echo od fletu twojego,

45 a póki lutnia twoja będzie brzmiała, \ użyj Pallady, aby przyśpiewała płaczliwym głosem, głosem żałobliwym pospołu ze mną niech śpiewa troskliwym. / Ale się mylę i daremno żądam 50 ratunku od was, bo go nie oglądam.

Wasza rzecz śpiewać Mąrsa surowego, twardą przyłbicą łeb prasującego, mnie zaś potrzeba zinąd, nieszczęsnemu, szukać ratunku, w grzechach tonącemu.

55 A w tył rzuciwszy z Hełikonu rady, I dojdę, dalibóg, prawdziwszej porady. q Panno - nie ty, co z par<n>askiego koła nakryłaś łaurem skronie swego czoła, ale która zajazd nieśmiertelnych wity 60 nosisz na głowie żeniec znakomity-Ty sama podaj do serca mojego krople Twej rosy z źrzódła zbawiennego, bych mógł opłakać, łaską Twą wzniecony, w plugawych grzechach żywot utopiony. \

65 A jeśli kędy grzech wierszem farbuję,. _& niech w Twojej łasce odmiany nie czuję.

A ty, ucieszna, lecz nietrwała młodzi, która się pławisz w niestałej powodzi,

chroń się Syrt morskich, Kaukazu śnieżnego 7ll waruj z daleka, byś Okrętu twego oń nie rozbiła, by snadż morskie wały, wzbiwszy go na głąb, wiecznie nie zalały.

Żyj skromnie - radzę, radzę - żyj cnotliwie, chcesz-łi do portu przypłynąć szczęśliwe,

7h a te kart kilka, będzie-lić się zdało, przeczytaj z łaską, zabawię cię mało.

l^,’,wl|o*iftstis] 12.

Memento Creatoris tui in diebus iueentutis tucie.

Będąc na ten świat z matki wypuszczony, a herbem Bożym na krzcie oznaczony, zaraz mię w ciepłych pieluchach pod świętą lii) chorągiew⁷ niosła, na której rozpiętą ukazowała tajemnicę mego Odkupiciela. Tam z serca swojego ciężkie wydychania wypuszczała chcący, bym z niej przykłady brał, na nię patrzący, lift Rada by była Kostkę ze mnie miała Sta<ń>sława, sposób by była wiedziała.

I często do mnie łagodnie mawiała:

„Namilszy synu, tego bym ja chciała, abyś zawczasu Zbawiciela tw^ego ⁽)(l nawyknął chwalic za żywota mego,

który przez sw^?ą śmierć z okrutnej paszczeki wyrwał cię złemu smokowi przezdzięki i chce, żebyś się starał tu o Jego łaskę. Za co ty zbawienia wiecznego ')!'» bądź pewien, które dla ciebie zgotował, będziesz-li Jego przykazanie chował”.

Tej mię i inszej za żywota swego uczyła cnoty, życia pobożnego zawczasu świętą ponętę dawała -11)0 z młodu mię w jarzmo zbawienne wprzęgała.