W skalach złożonych ze składników o różnej twardości nie daje L twardości skały na podstawie twardoścf poszczególnych minerałów, gdyż cienie ma również spójność między ziarnowa W skalach osadowych, IP® spoiwo, o twardości decyduje nie tylko twardość głównego składnika fnp. w piaskowcu), lecz również twardość spoiwa i stopień spojenia (sil spójności).
Interesujący podział skał .według twardości zaproponował F. de Quervatn. Stwierdził on, że dla podziału skał według twardości należy zastosować dwa kryteria: zawartość procentową minerałów o twardości powyżej 51/2 i wytrzymałość na ściskanie. To drugie kryterium uwzględnia stopień spojenia składników skatf. i
Podział skał na grupy twardości w zależności od wytrzymałości aa ściskanie i zawartości minerałów twardych wg F. De Quervaina
Wytrzymałość na ściskanie Rc. |
Zawarto |
ć w skale minerałów o twardości od Mali (> 5.5). % |
wytazej | |
L__MPa |
100*75 |
75 -50 |
50 * 25 |
25*0 |
W ! to O ' |
bardzo twarda |
twarda |
twarda |
irednio twarda I |
220 +180 |
twarda |
twarda |
irednio twarda |
irednio twarda I |
180 * 140 |
twarda |
irednio twarda |
irednio twarda I |
średnio twarda 1 |
140 * 100 |
średnio twarda |
średnio twarda |
miękka |
miękka *1 |
100 ♦ 60 |
1 irednio twarda |
miękka |
miękka I |
miękka _ |
Z analizy wyników zawartych tabeli wynika, ze skała złożona w 100 % z twardych minerałów może być klasyfikowana jako miękka, jeżeli jej wytrzymałość na ściskanie jest niższa od 60 MPa, wskutek słabego spojenia Natomiast skała zawierająca zaledwie nieco powyżej 25 % minerałów twardych może być uważana za twardą jeżeli ma wytrzymałość powyżej 220 MPa.
Najbardziej rozpowszechnione metody określania twardości polegają na statycznym wciskaniu różnego kształtu wglębników.
Metoda Brinnella polega na wciskaniu kulki stalowej o średnicy D e ( J utanJow BrwneJlm oblicza wzorem: