41
uwagę, że wyborni ci bakalarze nie mogą widać wpłynąć na moralność młodego pokolenia, bo gdy w ostatmeni 10-leciu w czterech głównych państwach Niemieckiej Rzeszy: w Prusach, Bawary i, Saxo-nii i Wirtembergii, liczba przestępców wzrosła w stosunku 25.8#, nie* letnich do r. 17 życia wzrosła w stosunku 38,!#. Nie chcemy powiedzieć, żeby generacya „ludzi Sedanu" nie miała być godną wychowań -ców „bakałarzy pruskich". Liczba nieletnich przestępców we Francyi, która przed r. 1860 zdawała się zmniejszać, w okresie 1861 — 18(34 wzmogła się do 14,c# ogółu skazanych, r. 1865 wynosiła już 15*#, r. 1866 -67 : 16,4#, r. 1868 : 16,,#, r. 1869 : 17#, w okr. 1874—79 doszła do 18#.
Jeżeli ta kryminalność nieletnich świadczy o coraz mniej dostatecznym wpływie edukacji na młodzież, to wzmaganie się liczby recydywistów kryminalnych, owych przestępców z profesyi, przekonywa o niedostateczności represji karnej pod względem obrony społeczeństwa od tych, którzy z niem ciągłą prowadzą wojnę •).
We Francyi, gdzie optymiści znajdowali dowody polepszania się stanu moralnego w ubytku liczby przestępstw (jak się powiedziało, pozornym), ponownie za przestępstwo skazani stanowili 2):
1) Porów: oprócz wyż przywiedzionych w odsełaczu rozd. III źródeł: L. 01ivecrona. „De causes de la Recidive et de moyem d’en restreindre les ctfets“. Faris 1873, p. 6 et suiv. Angielskie „Judicial statistics“. London 1857—1872 i Mayhew. „The Crimin&l Prisons of London“. 1856, p. 377. 410. Bertin. „Journal de la Societć statistiąue de Paris“. 1870. Aońt p. 196. A. Zamojski. O systemie więzień poprawczych irlandzkich14. Lwów 1870. Legoyt. „La France et l’Etranger“ p. 398. Oettingen. „Die Moralstatistick. s. 450. 451. 456—58, t. XLI.
2) P. Berg delegat szwedzki na kongresie Londyńskim r. 1860 zaznaczył z zadowoleniem ubytek w jego kraju ciężkich przestępstw i więźniów od czasu zniesienia kary cielesnej i zastąpienia jej przez areszt. Że zadowolenie sz. delegata było cokolwiek zawczesno, świadczy następujący wykaz ruchu przestępstw od r. 1859: w okresie 1859—1862 osób skazanych za ciężkie przestępstwa wykazało się 11209, w nast. okr. (1863—67) 16386, w III (1868—71) 17892.