0005

i bardziej lubią swoich towarzyszy. Zależności te są szczególnie silne, gdy partnerami dzieci ugodowych także są dzieci ugodowe.

Poziom ugodowości ma też istotny wpływ na funkcjonowanie starszych uczniów w sytuacjach konfliktowych. Przede wszystkim uczniowie ugodowi rzadko angażują się w kłótnie i generalnie doświadczają pozytywnych uczuć w relacjach międzyludzkich, jeśli jednak uczeń ugodowy bierze udział u sporze, to jego uczucia są dużo bardziej negatywne niż ucznia mało ugodowego. Natomiast w przypadku zachowań pojednawczych, uczniowie o wysokim poziomie ugodowości przejawiają znacznie pozytywniejsze uczucia. Starają się unikać metod rozwiązywania sporów, które mogłyby zagrozić ich relacjom z innymi -ludźmi. Z tego powodu preferują konstruktywne sposoby rozwiązywania konfliktów, takie jak negocjacje czy unikanie konfrontacji (np. poprzez wycofanie się, ustąpienie). Charakteryzuje ich też mniejsza agresywność. Uczniowie

0    niskim poziomie ugodowości są bardziej skłonni do akceptowania metod siłowych, choć również za najlepsze uważają negocjacje

1    wycofywanie się.

W czasie interakcji z innymi, uczniowie wysoce ugodowi rzadziej mają odczucie konfliktu, pozytywniej oceniają swego partnera i bardziej go lubią. Zależność ta jest jeszcze silniejsza, gdy interakcja obejmuje dwie lub więcej osób o wysokim poziomie ugodowości. Uczniom ugodowym trudniej jest dostrzec czyjeś złe intencje, a jeśli już je zauważą, to reagują w sposób bardziej pozytywny niż osoby mało ugodowe. Dzięki temu uczniowie ugodowi minimalizują konflikty międzyludzkie, utrzymują współpracę wewnątrzgrupową oraz kontrolują swoje negatywne emocje w towarzystwie innych osób. Z pewnością dlatego są bardziej łubiani i wyżej oceniani (i to nie tylko pod względem zachowania).

Umiejętność trafnego rozpoznania poziomu ugodowości uczniów pozwala nauczycielowi skuteczniej kierować pracą klasy. Znajomość poziomu ugodowości jest pomocna przy delegowaniu zadań — uczeń ugodowy będzie dobrym mediatorem, podczas gdy uczeń o niskiej ugodowości może skutecznie egzekwować przestrzeganie reguł gry lub oceniać pracę innych osób. Szczególnie istotne jest uwzględnianie poziomu ugodowości przy doborze zespołów w taki sposób, by w każdym znajdowała się co najmniej jedna osoba wysoce ugodowa, która będzie łagodzić ewentualne konflikty.

Sumienność

Sumienność opisuje stopień zorganizowania, wytrwałości i motywacji człowieka w działaniach zorientowanych na cel. Jest to więc wymiar osobowości o ogromnym znaczeniu dla procesu uczenia się.

Ludzie sumienni są uosobieniem silnej woli. Są zmotywowani do działania i wytrwali w dążeniu do celu. Charakteryzuje ich duża samodyscyplina. Mają wysokie aspiracje, są głodni sukcesów. Wiedzą, jak radzić sobie w życiu. Ściśle kierują się własnymi zasadami. Należą do osób uporządkowanych, skrupulatnych, punktualnych i rzetelnych w pracy. Starannie rozważają problem przed podjęciem decyzji i rozpoczęciem działania. Są perfekcjonistami, pracoholikami i pedantami.

Osoby o niskim poziomie sumienności nie mają wielkich ambicji ani dużej motywacji do osiągnięć. Nie mają też jasno sprecyzowanych celów życiowych. Nie są zbyt skrupulatne w wypełnianiu swoich obowiązków. Nic mają odpowiedniej samodyscypliny, przez co często porzucają zadania przed ich zakończeniem. Dlatego bywają zawodne i nierzetelne.- Sprawiają wrażenie leniwych. Charakteryzuje je impul-sywność w podejmowaniu decyzji i spontaniczność w działaniu. Mają hedonistyczne nastawienie do życia.

do zastosowania

PSYCHOLOGIA W SZKOLE NR 3/2006 49