006a

Ad.2

Zachowania utrwalone przez człowieka (styl życia)

a) prozdrowotne (sprzyjające zdrowiu)

b)    zagrażające zdrowiu (samoniszczące) ad. 3

czynniki w otoczeniu jednostki (środowisko życia, pracy, nauki itp.) ad. 4

zasoby i procedury funkcjonowania systemu ochrony zdrowia rozwój koncepcji zdrowia publicznego:

Johan Peter Frank (1745 1821)

Uważany za twórcą koncepcji i pojęcia 'zdrowie publiczne'. Problematyki zdrowia populacji Europy i organizacji ochrony zdrowia przez państwo. Według niego zdrowie publiczne to:

„sztuka ochrony zdrowia przed konsekwencjami zagęszczenia na ziernii a w szczególności sztuka umacniania większych odporności, żeby móc bez chorób z powodu fizycznych mocy, odsuwając je ja najdalej od siebie, możliwie najpóźniej ulegać ich działaniu"

Zdrowie publiczne wg. M.Rosenau 1913r.

„gdy w medycynie klinicznej sprawy zdrowia i choroby stają jednostkowo w relacji lekarz-osoba chora to w praktyce zdrowia publicznego pacjentem jest społeczność. A rolę leczących, poza medycyną, odgrywa wiele dyscyplin i dziedzin życia".

Zdrowie publiczne wg. Winslow'a 1920r.

To wiedza i sztuka służąca zapobieganiu chorobom, poprawie i przedłużaniu życia, zdrowia i witalności fizycznej i psychocznej jednostek, poprzez działania zbiorowe ukierunkowane na:

>    Poprawę stanu zdrowotnego środowiska

>    Walkę z chorobami, które przedstawiają największe zagrożenie

>    Edukację jednostek w zakresie higieny osobistej

>    Organizowanie świadczeń zdrowotnych

>    Zabezpieczenie socjalne umożliwiające podtrzymanie zdrowia.

Zdrowie publiczne wg. WHO 1973r.

Uznając, ze dotychczasowa definicja zawęża znaczenie zdrowia publicznego do higieny środowiska i walki z chorobami zakaźnymi, określa zdrowie publiczne jako działania obejmujące: