Droga parenteralna
Zalety:
. szybsze i bardziej przewidywalne wchłanianie leku . można podawać leki niestabilne w środowisku przewodu pokarmowego
. można podawać pacjentom nieprzytomnym albo niewspółpracującym
. można dokładniej określić dawkowanie
Wadv:
. konieczność zachowania aseptyki . ból związany z iniekcją
. trudności w samodzielnym podawaniu przez pacjenta . droższe preparaty
. możliwości powikłań (np. podanie leku domięśniowego do naczynia, ukłucie nerwu kulszowego, infekcja, miejscowe podrażnienie)
. praktycznie niemożliwa korekta po przedawkowaniu
Podanie podskórne (s.c.) - lek jest wstrzykiwany poniżej skóry właściwej i przenika do krążenia przez ściany naczyń włosowatych:
Zalety:
. łatwe technicznie (możliwe samodzielne podawanie)
. szybkość wchłaniania można regulować przy pomocy środków ob-kurczających naczynia Wady:
. leki drażniące mogą powodować ból, reakcje zapalne, martwicę . możliwa do podania objętość leku jest niewielka Podanie domięśniowe (i.m.) - lek przechodzi przez naczynia włosowate mięśnia do krążenia obwodowego:
Zalety:
. zasadniczo szybsze działanie niż po podaniu s.c.
. mogą być podawane większe objętości oraz bardziej drażniące substancje niż przy podaniu s.c.
. można wpływać na absorpcję leku (roztwory wodne - szybciej, olejowe - wolniej, postacie depot)
Wady:
. stopień wchłaniania zależny od ukrwienia mięśnia . nie można modyfikować wchłaniania lekami wazokonstrykcyjnymi . bardziej bolesne niż s.c.
. możliwość powikłań (zrosty, podanie do naczynia, uszkodzenie nerwu)