019

Punkt przecięcia wspomnianych wodnic nie jest przypadkowy - wodnica nie przegłębiona przecina rzeczywistą wodnicę statku w środku powierzchni tej ostatniej. W zależności od położenia środka powierzchni tej wodnicy opisywany punkt może leżeć na płaszczyźnie owręża, przed lub za tą płaszczyzną względem pionu rufowego. Na rysunku 5 zaprezentowano trzy różne położenia środka powierzchni wodnicy i w konsekwencji trzy położenia punktu przecięcia wodnicy rzeczywistej z odpowiadającą jej równoobjętościową nie przegłębioną wodnicą. Rezultatem różnego położenia środka powierzchni rzeczywistej wodnicy jest różna wartość zanurzenia wypornościowego dla tych samych zanurzeń dziobu i rufy, co również widać na rysunku 5.

Ponieważ w praktyce eksploatacyjnej statku nie ma możliwości wyznaczania położenia środków powierzchni rzeczywistych wodnic, przyjmuje się, z wystarczającą dla obliczeń parametrów statku dokładnością, że punkt przecięcia wodnic równoobjętościowych - rzeczywistej i statku nie przegłębio-nego - pokrywa się z położeniem środka powierzchni wodnicy nie przegłębionej. Odcięta środka takiej wodnicy jest parametrem podawanym w tabeli danych hydrostatycznych lub na krzywych hydrostatycznych statku. W dalszej części skryptu przyjęto powyżej opisane założenie. Konsekwencje tego uproszczenia są opisane w rozdziale 11.

1. 5. Średnia z zanurzeń dziobu i rufy

Przy obliczeniach niektórych parametrów statku stosuje się średnią arytmetyczną z zanurzeń na pionach: dziobowym i rufowym - Ts:

T<> = ^TP-1^TŁ .

Relacje pomiędzy zanurzeniem wypornościowym T a średnią z zanurzeń dziobu i rufy Ts, dla różnych położeń środka powierzchni wodnicy nie przegłębionej przedstawiono na rysunku 5. Jak można zauważyć, ta średnia różni się od zanurzenia T. Różnica jest tym większa, im dalej od płaszczyzny owręża leży środek powierzchni wodnicy statku nic przegłębionego - Xso i im większe jest przegłębienie jednostki. Jedynie w wypadku, gdy środek powierzchni wodnicy leży w płaszczyźnie owręża Xso ⁼ 0 (rys. 5b), średnia z zanurzeń dziobu i rufy, niezależnie od wielkości przegłębicnia jednostki, równa jest zanurzeniu wypornościowemu. Dla innych położeń środka powierzchni wodnicy, zanurzenie wypornościowe różni się o wielkość AT od średniej z zanurzeń dziobu i rufy:

T = T_s + AT,

gdzie AT = f (xso* tg V) ” korekta zanurzenia zależna od kształtu wodnicy

pływania i przegłębicnia statku.

19