047

47

Dodatkową funkcją każdego stropu jest, niezależnie od przenoszenia obciążeń pionowych, przekazanie sil poziomych na elementy stężające. Strop pracuje wtedy jako pozioma tarcza. Nie można więc dopuścić, aby pod wpływem obciążeń poszczególne elementy tarczy (płyty prefabrykowane) uległy wzajemnemu przesunięciu. Konstruując oparcie płyty na podporze należy dążyć do jej powiązania zarówno z podporą, jak i z sąsiednimi (od czoła) płytami. Oparcie płyt pełnych i drążonych na podporach można realizować jako oparcie ciągłe, z dodatkowym wykształceniem zdyblowań (rys. 1.46). Wiążąc mechanicznie czoła sąsiadujących płyt stosuje się połączenia klamrowe, pętlowe, ze zbrojeniem na zakład. Różne typy konstrukcji połączenia płyt na podporze pokazano na rys. 1.47.

Rys. 1.46. Oparcie na podporze płyt prefabrykowanych pełnych i kanałowych: a, b, c) oparcie ciągłe, b, c) oparcie ciągłe z wykształceniem dybli, d) oparcie na wystających żeberkach, e, f) oparcie na „łapach” żelbetowych lub stalowych