0502

0502



503


§ 4. Długość krzywej płaskiej

lub krócej: (10)


s',=slx’t2+y’t2.

Jeżeli podniesiemy tę równość obustronnie do kwadratu i pomnożymy przez dt2, to otrzymamy wzór o bardzo prostej postaci

(11)    ds2 — dx2 + dy2,

który ponadto ma poglądowy sens geometryczny. Na rysunku 152 w krzywoliniowym trójkącie prostokątnym MN Mi „przyprostokątnymi” są MN=dx, NMt=Ay — przyrosty współrzędnych punktu M, a „przeciwprostokątną” łuk MM i—As, który jest przyrostem łuku AM—s. Okazuje się, że wprawdzie nie dla samych przyrostów, lecz dla ich części głównych — różniczek spełnione jest swego rodzaju twierdzenie Pitagorasa.

Należy wyróżnić specjalne przypadki wzoru (10) odpowiadające różnym sposobom przedstawienia krzywej. Tak więc, gdy krzywa przedstawiona jest równaniem y=f{x) we współrzędnych kartezjaóskich, to rolę parametru gra x i łuk s jest funkcją zmiennej x. Wzór (10) przybiera postać

(lOa)    sWi+71:

Przedstawienie krzywej równaniem r=g(9) we współrzędnych biegunowych jest, jak wiemy, równoważne z przedstawieniem parametrycznym

x = rcos0i, y = rsin0,


w którym parametrem jest kąt 0. Łuk jest teraz funkcją s=s(9) zmiennej 9. Ponieważ x't=rg cos 0 — r sin 0, yi=rś sin 0+r cos 0,

więc

x'g2+y'e2 = r'„2 + r*

i wzór (11) przybiera postać (lOb)    sJ = V r'92 + r2.    Rys. 152

Często wygodnie jest obrać jako punkt początkowy A dla liczenia długości łuku nie jeden z końców rozpatrywanego łuku krzywej, lecz jakikolwiek jego punkt wewnętrzny. W tym wypadku naturalne jest przyjmować łuki odkładane od niego w stronę wzrastania parametru za dodatnie, a odkładane w przeciwną stronę — za ujemne i odpowiednio do tego, długości łuku w pierwszym przypadku nadawać znak plus, a w drugim minus. Tę właśnie długość łuku s ze znakiem będziemy dla krótkości nazywali po prostu lukiem. Wzory (10), (11), (lOa) i (lOb) są prawdziwe dla wszystkich przypadków.

Zauważmy, że jeśli dodatni zwrot dla obliczania łuków weźmie się nie w stronę wzrastania parametru, jak się to zwykle robi, lecz w stronę, w którą parametr maleje, to we wzorach (10), (lOa) i (lOb) trzeba przed piefwiastkiem postawić znak minus.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
499 § 4. Długość krzywej płaskiej Teraz, gdy wiemy, że funkcja u=co(t) rośnie wraz z /, jest już jas
501 § 4. Długość krzywej płaskiej Zbiór {p} jest więc ograniczony z góry, bo S i S" są skończo
505 § 4. Długość krzywej płaskiej Przyjmijmy łuk jako parametr i niech punkt M odpowiada wartości s
509 § 5. Krzywizna krzywej płaskiej Wiemy, że s t=-! x ,2 +y ,2 [248, (10)], trzeba zatem znaleźć ty
149 § 1. Długość krzywej Pokażemy teraz, jak z definicji (6) lub — co wychodzi na to samo — z (6*)
skanuj0057 (49) Do łączenia pasów płaskich lub części ciernych (np. w hamulcach) stosuje się nity pa
ewolwenta AutoCAD LT - [E:studiapracemoje graf inżynierska autocad krzywe płaskieewołwenta.dwg] Rege

więcej podobnych podstron