057

' ).

t

3. BADANIA TEMPERATURY W PROCESIE SKRAWANIA 3.1. ROZKZAD CIEPŁA I TEMPERATUR PODCZAS SKRAWANIA

Praca mechaniczna w procesie skrawania, która składa się z pracy odkształcenia plastycznego, pracy tarcia zewnętrznego na powierzchni natarcia i przyłożenia, pracy tarcia wewnętrznego na skutek odkształceń sprężystych i drgań oraz pracy odrywania i zginania wióra zamienia się prawie całkowicie na ciepło.

Całkowitą ilość ciepła Q powstającego w procesie skrawania możemy wyrazić jako i

^Q=Qw⁺^m⁺Sn^+Qp⁺^c    <3-1)

gdzie:    - ciepło unoszone przez wiór,

0^ - ciepło przewodzone dcTmateriału obrabianego,

0^ - ciepło przejmowane przez narzędzie,

Qp - ciepło unoszone przez płyn obróbkowy,

- ciepło wypromieniowane.

wxora,

B>eoo^m e>e3trc

Rozkład ciepła jest uzależniony od warunków skrawania, rodzaju sposobu chłodzenia, właściwości materiału obrabianego oraz materiału i kształtu ostrza.

Jednym z najważniejszych czynników zmieniających rozkład ciepła jest prędkość skrawania. Zwiększenie prędkośsj^skrawsmia zmnleT-sza znacznie ilość ciepła przechodzącego do materiału skrawanego i materiału ostrza, a zwiększa ilość ciepła unoszonego z wiórem|[3.Sj .

Warunki cieplne pracy różnych narzędzi są różne. Ostrza freza pracują okresowo,a ostrze noża tokarskiego obciążone jest ciągle pod-ozas pracy. W najgorszych warunkach cieplnych pracują ostrza wiertła, gdyż otoczone ^    rozkładu

są nagrzanym materiałem obrabianym i wiórem, izoterm na powierzchni na-

Kajffjrższa_tempgratura na ostrzu występuje    ?wg^rKoetieekl_(Sgo'^tarT

zwykle w miejscu największego nacisku wióra*    L3.2, 3.3 ][)

Na ryś*. 3‘.TT^372"przecLstawiono przykłady

rozkładu izoterm na powierzchni natarcia ostrza noża tokarskiego, oraz na powierzchniach przyłożenia i natarcia wiertła krętego.