0000072 (5)

Wspomniane korzonki n. dodatkowego zespalają się dopiero wewnątrz jamy czaszkowej i tworzą właściwy nerw dodatkowy (wspólny) (n. accesso-rins), który kieruje się zbieżnie od otworu żyły szyjnej i przezeń wychodzi ponownie z czaszki. Na tym przebiegu wewnątrzoponowym, a zwłaszcza już w okolicy otworu żyły szyjnej, nerw napotyka ostatni przyczep więzadła ząbkowanego (lig. denliculaturn) i krzyżuje się z tętnicą kręgową, która zatoczywszy luk dookoła kręgu szczytowego, wstępuje tutaj do t. podstawnej (ryc. 57).

lig. denticulatum

a. vertebralis

n. cervic. 1 n cervic. 2

u. ceruic. 3

radtces spinales N XI

Ryc. 57. Korzonki nerwu dodatkowego (wg Testuta).

Po wyjściu z czaszki dzieli się nerw niebawem na dwie gałęzie: przednią, wewnętrzną (r. internus) i tylną, zewnętrzną (r. externus), które niemal odpowiadają opisanym powyżej dwom częściom morfologicznym n. dodatkowego.

1.    Gałązka wewnętrzna (r. internus)

Zespala się całkowicie z n. błędnym, a właściwie ze zwojem dolnym. Odtąd zatraca charakter n. dodatkowego i stanowi nierozłączną część jego włókien ruchowych dla krtani, gardła i serca (ryc. 51).

2.    Gałązka zewnętrzna (r. externus)

Wywodzi się z rdzenia kręgowego, przebiega z tyłu żyły szyjnej wewnętrznej do tylnej powierzchni m. mostkowo-obojczykowo-sutkowego.

Wspomniany nerw nie tylko wchodzi do tego mięśnia, ale go nawet przebija i przechodzi do jamy nadobojczykowej, z którą krzyżuje się ukośnie, po czym kończy się w mięśniu czworobocznym grzbietu.

Gałązka zewnętrzna n. dodatkowego niemal stale zespala się z korzonkami III i IV nerwu kręgowego szyjnego tak, że można przyjąć jako prawidło, iż m. mostkowo-obojczykowo-sutkowy i m. czworoboczny grzbietu nic są

73