biali* C występuje w postaci węglików, szare - C występuje w postaci wolnej - grafitu, potowłc/o*
C występuje w postaci cementytu I grafitu.
żeliwa białe - są materiałem twardym i kruchym oraz źle skrawalnym. Żeliwa z wydzieleniami grafitu dzielimy na: szare, sferoidalne, ciągliwe. Grafit posiada bardzo małą wytrzymałość oraz niski moduł sprężystości (20 MPa). Żeliwa szare - niska wytrzymałość na rozciąganie (Rm 150-250 MPa) i zginanie, niska plastyczność, niska wytrzymałość zmęczeniowa i mała wrażliwość na działanie wad powierzchniowych, zdolność do tłumienia drgań, bdb właściwości ślizgowe, db obrabialność, db właściwości odlewnicze, niska cena. Odmianą żeliw szarych są żeliwa modyfikowane zawierające bardzo drobny grafit płatkowy.
Żeliwa sferoidalne - nazywa się żeliwa, w których grafit powstaje podczas krzepnięcia w postaci kulkowej. Charakteryzują się: bdb właściwościami wytrzymałościowymi oraz plastycznymi, mniejszą skłonnością do koncentracji naprężeń oraz wysoką udarnością, db szczelnością, db lejnością, dużą skłonnością do powstawania naprężeń własnych i jam skurczowych w odlewach.
Żeliwo ciągliwe czarne: db właściwości wytrzymałościowe Rm 300-800 MPa i db właściwości plastyczne, odporność na obciążenia dynamiczne, db skrawalność, jednorodna struktura i twardość w całym przekroju odlewu, db szczelność.
Żeliwo ciągliwe białe: db właściwości wytrzymałościowe Rm 350 - 550 MPa i db właściwości plastyczne, odporność na obciążenia dynamiczne, dobra szczelność, odporność na działanie czynników korozyjnych, db spawalność, mała odporność na ścieranie. Żeliwa stopowe-to żeliwa zawierające dodatkowo pierwiastki np. Cr, Ni, Mo, Al.
Obróbka cieplna - nazywamy zespół zabiegów cieplnych prowadzących w celu zmian struktury stali lub innych stopów, zapewniających uzyskanie odpowiednich właściwości mechanicznych. Parametry obróbki cieplnej: temp wygrzewania, czas wygrzewania, szybkość nagrzewania i chłodzenia.
Obróbka cieplna: wyżarzanie (z przemianą alotropową: ujednorodniające, normalizujące, zupełne, zmiękczające; bez przemiany: rekrystalizujące, odprężające, stabilizujące), ulepszanie cieplne (hartowanie i odpuszczanie), utwardzanie wydzieleniowe (przesycanie, starzenie).
Wyżarzanie - polega na nagrzaniu stali do określonej temp, wygrzaniu w tej temp a następnie studzeniu. Celem obróbki jest uzyskanie struktur zbliżonych do stanu równowagi.
Ulepszanie cieplne: hartownie - polega na nagrzewaniu stali do temp, w której następuje wytworzenie struktury austenitu i następnie szybkim chłodzeniu umożliwiającym otrzymanie metastabilnej struktury martenzytycznej. Stale po hartowaniu charakteryzują się wysoką twardością rzędu 60-65 HRC, wys właściwościami wytrzymałościowymi oraz niskimi właściwościami plastycznymi oraz dużą kruchością. Hartowność-jest zdolnością stali do tworzenia struktury martenzytycznej podczas chłodzenia z temp austenizacji. Cechami hartowności są: utwardzalność i przehartowalność.
Na hartowność stali wpływają: skład chemiczny stali, jednorodności austenitu, wielkości ziarna austenitu. Hartownie dzielimy na: zwykłe, stopniowe, izotermiczne, powierzchniowe. Odpuszczanie -jest drugim etapem ulepszania cieplnego, zabieg ten polega na nagrzaniu zahartowanego przedmiotu do temp niższej od temp przemiany eutektoidalnej i wytrzymaniu w tej temp prze?czas konieczny do zajścia przemiany. Wyróżniamy odpuszczanie: niskie (150-250°C), średnie (250-500"C), wysokie (powyżej 500°C).