IV. Wyznaczniki moralności czynu.
Intencje mogą być dobre lub złe. Odrębnie oceniamy 'resztę*’ czynu jako słuszny lub niesłuszny. O słuszności czynu decyduje więc cel przedmiotowy czynu (przedmiot czynu), czyli to do czego zmierza czyn ze swojej istoty. Dobroć czynu odnosi się więc do intencji, słuszność natomiast do istoty czynu i okoliczności. Czyn powinien być dobry i słuszny
zarazem,
Przy moralnej ocenie czyn u bierze się pod uwagę: i\) Cci przedmiotowy - to co podmiot czyni, istota czynu
b) Cel podmiotowy - w uproszczeniu intencja
c) Okoliczności - szeroko to. jak realizowane jest działanie
Chodzi tu o ocenę działania złożonego, W ramach którego podmiot dokonuje określonego „ prostego" czynu (lub ciągu takich czynów), aby osiągnąć dalszy dobry cc! Sum ten „ prosty" czyn (środek) uznawany jest za n zasadniczo zły". Chodzi tu o ocenę, czy wartość celu nie przeważa zła tak dalece, żc wołno się go dopuścić. Kryterium oceny każdego czynu a więc t prostego i złożonego powinno być dobro osoby do której czyn ów się odnosi. Istnieją akty. które głębiej uderzają w człowieka i w tym sensie mają moralny charakter. Nic da się tu zastosować prostego rachunku dóbr".
3, Sgfł kdxiO\:w.U z 0(QÓ:.»1/UV
CfeotTiij, itfloCymu (i jfrknofa Ht.C dcfjCktf wtfm*
jćffl UobłO Mb k.pnftŁ.uLŁW|(!, {W*
Sfitc/tu oW£fftt«Q,. 4lobtt ćfartMa \ohiiu fl<uoo{domfc(i
zkj >W)EMity tli ąritttjO' -KCUm. OOćlm
wmfiUHi, Wi 'f0^' ^ (
Pity'ook(śnf» poww- faidmy*. ‘\'ivm4J*iU' 'Mmli
f)oi\iwt4 tot^ławA ffofu łnofdC #^atf * p|ę-.(a
iłutiUu di Af’pu'!t^ui^vu StMo. /pA/Gtoi.-^w« /J,fw' ( fjl-Of otUJMe vt< Więc a^OfCUł 4*S« łattuo. o HlW^cWC /M Zi#To>!uA 0 /cii (UOC^H 1'lOłiCUwOfci' ,,