124

124 V. LICZBA PÓŁEK TEORETYCZNYCH — ROZTWORY DWUSKŁADNIKOWE

t

4.    Ilość oparów ze szczytu kolumny z równania [IV-24], V_t —

= O+D = D(R+1).    ...

5.    Skład oparów ze szczytu kolumny y_u ich temperaturę t_1} en

talpię i[' oraz entalpię orosienia szczytowego i₀. Metodykę przeliczeń podano w punkcie 15b.    '

<    6. Entalpie pomocnicze obu części kolumny I_D i I_w. Entalpię I₀

obliczamy z równania [IV-18], I_D — R(ix—i₀)+ii', entalpię I_w ze wzoru [IV-21a], Iw — (Si_s—DI_D)/W. Występujące w obu wzorach parametry są znane.

Właściwe Obliczenie liczby półek teoretycznych wzmacniającej części kolumny zaczynamy od przekroju między kolumną i skraplaczem. Obejmuje ono (rys. V-2).

Pólka

J

°J^X0 X₀=t/f~X_&

*iyt

3 ,*? &

*n~l9n-1

*z9₃

w¹

y

J ¹3 UJ

2 MM.

Pólka _t 1 ^

*4 U3

*1 yj

*3 92

Rys, V-2. Oznaczenia udziałów w fazach na półkach teoretycznych i między półkami

1.    Obliczenie składu orosienia wewnętrznego x₁ z półki najwyższej nr 1. Jest ono równowagowe do znanego składu oparów y_1? wobec czego obliczenie prowadzimy wg punktu 7b metodą kolejnych przybliżeń. Równocześnie znajdujemy temperaturę półki t_t.

2.    Obliczenie składu oparów y₂ między półką 1 i 2 z równania linii operacyjnej [IV-32]. Równanie to dostosowane do położenia przekroju ma postać

I_D—t(y2,p) , fiy%, p)—f(xi, p) „ L-ffo, p) ^ I_D-f(x» p) ^D

1

n~1 yn

n,m

W~1