154

*

154 VI. LICZBA PÓŁEK RZECZYWISTYCH — ROZTWORY DWUSKŁADNIKOWE

Równanie {yi-7] przedstawia sprawność lokalną odniesioną do fazy gazowej, zgodnie z równaniem definicyjnym [Vl-5]. Zakładając pełne prze-mieszanie fazy gazowej, dla sprawności lokalnej odniesionej do fazy ciek-łe} otrzymamy podobny związek

E_c = *-5 ~ 1—exp(—/*<,)    [VI-8]

*

gdzie: fx_c ~ K_CXA_P/L, K_cx — współczynnik przenikania masy odniesiony do cieczy, kmol/(m² • h); L — ilość cieczy przepływająca przez rozpatrywany wycinek półki, kmol/h.

Całkowita powierzchnia pęcherzyków A_p może być wyrażona iloczynem A_k • li • a (gdzie a — powierzchnia jednostkowa rozwijana przez pęcherzyki w jednostce objętości). Nietrudno w takim razie zauważyć, że wykładniki p są liczbą jednostek przenikania masy

K_gyaA_kH

V

K_cx a V_k L

[VI-9]

/Mc

*1 ' ⁴

Liczby jednostek przenikania masy N_0g i N_oc w znany sposób rozbijamy na liczby jednostek wnikania N_g i N_c

1	1	1		D
j	“ Nog	“ Ng		Nc
i	1	1		1
	' Noc	" Nc		DN,

[VH1]

[YI-12]

m — nachylenie linii rów-

i

j

gdzie D == —m — współczynnik desorpcji; nowagi

Ng =	figaAkH V	“ V
Ne —	ficaAkH L	PcvVk L

Ilustracją równań [VI-7] oraz [VT-11] jest wykres na rys. VI~5. Na osi odciętych podano wartości N_g, na osi rzędnych — sprawność lokalną półki E_g i na wykres naniesiono linie odpowiadające wartościom stosunku DfN_c w granicach 0—5,0. Sprawność rośnie ze zwiększaniem wartości N_g i JV_C oraz spadkiem współczynnika desorpcji D = mVIL.