19 (85)

402 9. WAŁY MASZYNOWE KSZTAŁTOWE

wypadkowe wartości obciążenia ciągłego) i równe tym polom wek tory S umieszczamy w środkach ciężkości pól; otrzymujemy

402 9. WAŁY MASZYNOWE KSZTAŁTOWE

Si

0,03 • 2,335 • 10^u 2

= 3,503- 10⁷ N/m²

Pozostałe wartości znalezione podobnie wynoszą: S-2 = 6,159 • •10⁷ N/m², S₃ = 3,984 • 10⁷ N/m², S₄ = 2,914 • 10⁷ N/m², S₅ = = 0,610 • 10⁷ N/m², S₆ = 4,769 • 10⁷ N/m², S₇ = 2,381 • 10⁷ N/m², S_s = 1,358 10⁷ N/m².

Obliczone odległości środków ciężkości trójkątów i trapezów podano na rys. 9.12d. Zamieniamy również podparcie rzeczywiste na podparcie fikcyjne, zgodnie z tabl. 9.5. Belkę dzielimy na dwie części, zastępując przegub reakcjami fikcyjnymi Rą.

Celem pokazania różnych metod postępowania obliczymy wykreśl-nie dla prawej części wału strzałkę ugięcia, wykorzystując znaną ze statyki metodę wieloboku sznurowego, a dla lewej części analitycznie strzałkę ugięcia. Tok postępowania w metodzie wieloboku sznurowego przedstawiono na rys. 9.12e. Przypomnijmy tylko, że zależności między podziałkami są następujące:

KsKlHi

E

W tym przypadku

10^K • 1 •50

2,06 • 10⁵ • 10⁶

= 2,43 • 10“⁴

mm/mm

Z wykresu otrzymujemy: y/ = 37 mm, więc: / = !//«/= 37- 2,43 -10“⁴ = 8,98 • 10~³ mm.

Obliczamy teraz strzałkę ugięcia lewej części walu. Z wieloboku sznurowego wiemy, że reakcje belki fikcyjnej wynoszą:

R_a = 77k_s = 77 • 10⁶ N/m²

R_b = 43K_S = 43 • 10⁶ N/m²

Maksymalny moment fikcyjny w lewej części wału, tzn. w punkcie C (rys. 9.12d), wynosi

M_a = (7,7 • 0,08 + 3,984 • 0,0705 + 6,159 * 0,0466 +

+ 3,503 • 0,02 • 10⁷ = 1,254 • 10⁷ N/m