W poprzednich częściach artykułu omówiiiśmy już najbardziej rozpowszechnione metody szybkiego wytwarzania: SL, FDM, SLS oraz LOM. Teraz zapoznamy się z metodami przyrostowymi RP/RT i dokonamy syntezy przedstawionych informacji.
Przyjrzyjmy się bliżej metodom: Laser Cladding, 3D Printing, Ink Jet Prinling oraz Stratificd Object Manui acturing.
Aby wyeliminować te nierówności, proces napawania łączy się ze skrawaniem (frezowaniem wysokoobroto-wym) [), 2, 5].
W niektórych publikacjach metodę tę nazywa się również Laser Based Powder Spraying (LBPS) [5].
Zasadę działania urządzeń wykorzystujących tę metodę przedstawia rysunek 2. Na platformę nanoszona jest cienka warstwa proszku, nad którą przesuwa się głowica dozująca materiał spajający proszek. Metoda ta została opracowana w Massachusetts Insti-tutę ofTechnology (MIT) w Cambridge, a obecnicjcst wprowadzana na rynek przez trzy firmy:
- Soligen Technologies - modele ceramiczne [1,2],
- Extrude Hone - modele metalowe. Urządzenie o nazwie RTS-300 służy głównie do wytwarzania form wtryskowych: metalowy proszek zostaje spojony klejem polimerowym, po wstępnym spiekaniu proszek łączy się, a klej zostaje usunięty. Kolejnym etapem jest nasycanie formy miedzią podczas wypalania w temperaturze 1100°C [1, 2j,
- Z Corporation modele polimerowe.
33
Polega ona na nakładaniu cienkich warstw stopionego wiązką laserową, sproszkowanego metalu (napawanie). Do rodziny metod LC zalicza się takie procesy, jak:
- Shape Deposition Modeling (SDM),
- Laser Aided Power Solidification with powder Jet (LAPS-J),
- Controled Metal Build-up (CMB) [1, 2J,
- Laser Engineered Net Shape (LENS).
Budowę dysz napawających przedstawia rysunek 1. Wraz z gazem podaje się sproszkowany metal, który jest roztapiany przez promień lasera i umieszczany w postaci kolejnej warstwy.
W polskojęzycznej literaturze poświęconej metodom LC najczęściej opisywana jest CMB. Warstwy nałożonego materiału charakteryzują się tu nierówną powierzchnią - mają miejsce odkształcenia cieplne.
LUEC 2(MC