I. POJĘCIE
a ) wg. Heleny Radlińskiej:......Pedagogika społeczna jest nauką
praktyczną, rozwijającą się na skrzyżowaniach nauk o człowieku, biologicznych i społecznych z etyką i kulturoznawstwem, dzięki własnemu punktowi widzenia. Zainteresowanie wzajemnym stosunkiem jednostki i środowiska, wpływem warunków bytu i kręgów kultury na człowieka w różnych fazach jego życia, wpływem ludzi na zapewnienie bytu wartościom przez ich przyjęcia i krzewienia oraz przetwarzania środowisk, siłami człowieka w imię ideału ." 1966 r.
b ) wg. Ryszarda Wraczyńskiego:.....Pedagogika społeczna- opierając
się na badaniach empirycznych, a więc empiri, analizuje wpływy wychowawcze, których źródłem jest środowisko, oraz ustala zasady organizowania środowiska z punktu widzenia potrzeb wychowania..." 1976 r.
II Geneza
Podstawowy bodziec dla kształtowania się pedagogiki społecznej stanowiły przeobrażenia gospodarcze, społeczne i kulturowe Europy i Ameryki XIX w., wywołane przez postępy techniki, ruchy rewolucyjne i społeczne, wymagające nowych instytucji dla ich zaspokojenia. Industrializacja i urbanizacja sprzyjały rozwojowi kapitalizmu ale i zarazem proletaryzacji mas ludzkich oraz rozkładowi tradycyjnych grup społecznych (rodziny, sąsiedztwa)- a to zmuszało do powoływania instytucji opiekuńczych, kompensujących braki oraz zapobiegających patologii i degradacji społecznej: towarzystw dobroczynności, opieki publicznej, sierocińców, domów starców itp.