3582318770

1!

Pedagogika resocjalizacyjna -jest nauką interdyscyplinarną, praktyczną i teoretyczną zajmującą się wychowywaniem osób z zaburzeniami w procesie socjalizacji, tj. kategorią osób, które z różnych powodów wykazują objawy nieprzystosowania i wykolejenia społecznego. Zajmuje się osobami wobec których procesy wychowania i socjalizacji nie powiodły się. Wobec tego zespół zabiegów resocjalizacyjnych ma na celu doprowadzenie do stanu poprawnego przystosowania społecznego jednostki oraz ukształtowania takich cech, które będą jej gwarantować optymalne uspołecznienie i twórcze funkcjonowanie w społeczeństwie. Ped. Reso. Jako dyscyplina teoretyczna- opisuje proces wychowania ale też daje wskazówki do modyfikacji parametrów osobowościowych czy zachowań które są określone jako niekorzystne, szkodliwe, patogenne.

Ped, Reso. Jako dyscyplina praktyczna-jej istotnym celem jest doskonalenie zmian, czyli modyfikacja rzeczywistości wychowawczej dzięki znajomości twierdzeń o charakterze opisowa-wyjaśniającym , które czerpie z teorii wychowania. Istotą pedagogiki resocjalizacyjnej jako dyscypliny praktycznej jest formułowanie zaleceń, czyli opracowywanie , uzasadnianie, wdrażanie projektów określonych zmian w procesie kształtowania człowieka i jego środowiska wychowawczego.

Subdyscypliny pedagogiki resocjalizacyjnej( Pytka)

-teologia wychowania -teoria wychowania -metodyka wychowania

Subdyscypliny pedagogiki resocjalizacyjnej

-fenomenologia trudności wychowawczych -etiologia trudności wychowawczych -diagnostyka -terapia

-metodyka wychowania resocjalizującego

-teoria wychowania

-profilaktyka

-teleologia

Pedagogika resocjalizacyjna jako samodzielna gałąź wiedzy o patologii ukształtowała się w obrębie pedagogiki specjalnej.

Pedagogika resocjalizacyjna(def. wg. Jedlewskiego)- Jest nauką zajmującą się odmianą rzeczywistości wychowawczej, którą można określić jako wychowanie resocjalizujące.

Zasady wychowania wg T,ipkowskiego;

1) zasada akceptacji- zasada ta ma szczególne znaczenie w terapii wychowawczej.

Jej podstawą jest wytworzenie więzi emocjonalnej między wychowawcą a wychowankiem Jednostkę z odchyleniami od normy uznaję się za jednostkę mająca prawo do szczególnej opieki i pomocy.

Zasada ta jest przejęta bez zastrzeżeń w stosunku do jednostek chorych, kalekich i z uszkodzeniami organów zmysłowych, ale budzi zastrzeżenia w stosunku do jednostek aspołecznych, które postępują niezgodnie z zasadami współżycia społecznego i odtrącają pomocna dłoń wychowawcy. Akceptacja tzn uznanie dziecka nie za gorsze, ale za dziecko zasługujące na szczególną pomoc. Sytuacja dziecka uznawana jest więc za sytuacje dla niego niekorzystną, którą w miarę możliwości należy zmienić i poprawić. Zasada ta implikuje działanie naprawcze.

2) zasada pomocy- wpedagogice res, pojęcie pomocy rozumiane jest jako pomoc wrozwoju jednostce niedostosowanej, która bez specjalnej pomocy nie zawsze zdolna jest osiągnąć pełnię rozwoju społeczno-moralnego. W realizacji zasady pomocy istotne są dwa elementy: gotowość i umiejętność udzielania pomocy ze strony wychowawcy i gotowość przyjęcia jej przez wychowanka. Działania powinny zmierzać do zlikwidowania złego zachowania i postępowania, kontrolować zachowania jednostki oraz mobilizować ją da poprawy , Środki wychowawcze, jakimi wychowawca dysponuje tracą wartość jeśli nie są stosowane z myślą a pomocy dziecku. Dlatego mniej istotne jest to jakie środki wychowawcze wychowawca stosuje, od tego w jaki sposób je