21122010049

narzutowego sytuacja ta jest zrozumiała — przy założeniu, że dostępny był na miejscu (współcześnie po drugiej stronie wąwozu ograniczającego północno-zachodni zasięg osady, odsłonięta jest morena z licznymi konkrecjami tego surowca) — to niejasne są powody, dla których sprowadzano tak duże ilości krzemienia gościeradowskiego. Liczba produktów końcowych, a więc wiórów 1 narzędzi z tego surowca, jest minimalna, przeważają natomiast odhipki, które nie były przerabiane na narzędzia (tab. 43 w źródłowej części pracy). Tak znaczny udział surowca gościeradowskiego kontrastuje z minimalną ilością świeciechowBkiego. Złoża obu tych surowców występują na terenie Anty kliny Ruchowa, przy czym krzemień świeciechowski zdecydowanie góruje walorami technicznymi nad gościeradowskim, przez co jego przydatność w „poprzełomowym* przemyśle KW-LCM była zdecydowanie większa (J. Libera, A. Zakoście!na 1987, s. 39-47). Można się więc domyślać, że obydwa te gatunki nie pochodziły z wymiany, lecz z bezpośrednich wypraw mieszkańców osady w rejony krzemienionośne, które znajdowały się w zasięgu jednodniowej wyprawy (B. Balcer 1983, s. 54-55).

Podsumowując sytuację surowcową osad KW-LCM na Płaskowyżu Nałęczowskim, można stwierdzić, że produkcja krzemieniarska oparta była przede wszystkim na krzemieniu czekoladowym. Jego dominacja w Lesie Stockim, gdzie reprezentowany jest przez wyroby od stadium bryły surowej i obiupnia po produkty końcowe — narzędzia, zdaje się wskazywać na swobodny dostęp mieszkańców osady do złóż lub wyjątkowo korzystne warunki wymiany. Nie można wykluczyć, że duża osada w Lesie Stockim, położona nie opodal Wisły, stanowiącej konieczną do przekroczenia barierę, aby dostać się do złóż, pełniła rolę dystrybutora krzemienia czekoladowego do innych osad na tym terenie. W Wąwolnicy i Antopolu, być może ze względu na trudności z zaopatrzeniem w krzemień czekoladowy, posiłkowano się innymi, gorszymi gatunkami. Dużą rolę spełniał sprowadzany ze znacznych odległości (240-250 km od złóż) krzemień wołyński, który pozwalał na uzupełnienie instrumentarium o okazy makrolityczne.

Wreszcie stwierdzić trzeba, że przy generalnej przewadze w regionie krzemienia czekoladowego każdą z osad położonych w promieniu kilkunastu kilometrów od siebie charakteryzuje własna specyfika surowcowa. Miało na to zapewne wpływ dążenie do samowystarczalności gospodarki surowcowo-na-rzędziowej, co nawet przy wysokich wymaganiach technologicsno-gospodar-czycli skłaniało mieszkańców osad do sięgania po surowce gorsze, ale łatwiej dostępne.

2.3. Wyżyna Sandomierska

Sytuację surowcową KW-LCM w skupisku osadniczym na lessach Wyżyny Sandomierskiej możemy rozpatrywać jedynie opierając się na materiale ze Złotej, stan. Grodzisko. Przedstawione przez B. Balcera wyniki analizy surowcowej dotyczą całości zbioru i grupy narzędzi (1983, z. 97, tab. 15). Brak wyników takiej analizy w stosunku do wszystkich grup technologicznych ogranicza w pewnym stopniu możliwości wnioskowania. Dostępne dane pozwalają na stwierdzenie, źe największe znaczenie w produkcji krzemie-niarsklej miał surowiec czekoladowy, którego złoża znajdują się mniej wię-caj w odległości 45-50 km w linii prostąj od osady. Udział tego krzemienia