268

Hubertusa Ualbfasa i GUntcra Stachcla i innych. Istotnym wydarzeniem było powołanie w 1978 r. przez Arbeitsgemeinschaft Katholischer Katechetik-Dozenten własnego periodyku „Rcligionspadagogischc Bcitrage”. W latach osiemdziesiątych XX w. pedagogika religii coraz częściej pokonywała konfesjonalizm, rozpoznając swój wymiar ekumeniczny. W roku 1984 powołano rocznik .Jahrbuch der Rcligionspadagogik". propagujący otwarty dyskurs naukowy. Obecnie w Niemczech. Austrii i Szwajcarii pedagogika religii jest reprezentowana na większości wydziałów teologii ewangelickiej i katolickiej, w części z nich istnieją osobne katedry, a także na niektórych uniwersyteckich wydziałach nauk o wychowaniu (np. na uniwersytetach Frlangcn-Ntimbcrg czy w Kassel) i w wybranych wyższych szkołach pedagogicznych.

Istotną rolę w rozwoju ewangelickiej pedagogiki religii odegrał Karl Ernst Nipkow, profesor uniwersytetu w Tybindze. Do najbardziej znanych przedstawicieli tej dyscypliny, oprócz wyżej wymienionych, zaliczają się ze środowiska ewangelickiego m.in. Gottfricd Adam, Peter Biehl, Hans-Jurgcn Fraas, Johannes Lahncmann. Michacl Meyer-Blanck, GUntcr R. Schmidt. Heinz Schmidt. Friedrich Schweitzer, a katolickiego - Georg Baudler. Gottfricd Bitier. Anton A. Bucher. Rudolf Englert, Norbert Metlc, Hans-Gcorg Ziebertz. Herbert A. Zwcrgel. Od

1985    r. na łamach „Jahrbuch der Rcligionspadagogik" ukazuje się bibliografia roczna publikacji pedagogicznoreligijnych (głównie niemieckojęzycznych), a od

1986    r. podobną bibliografię udostępnia Comcnius-lnstitut. Obecnie dzięki Comenius-Institut (www.comenius.de) można odpłatnie uzyskać dostęp do kilkudziesięciu czasopism z całego świata poruszających problematykę edukacji religijnej.

Od przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. zaczęło dokonywać się umiędzynarodowienie pedagogiki religijnej - z ..nauki niemieckojęzycznej" stała się ona dyscypliną europejską. Obecnie badania w tym zakresie prowadzi się m.in. w Holandii (od 1988 r. ukazuje się .Journal of Empirical Thcology"), Francji (m.in. w uniwersytecie w Strasburgu), Włoszech (m.in. w Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie) i Polsce. Instytucjonalnie pedagogika religii jest związana na ogół z wydziałami teologii, aczkolwiek niekiedy jest także uprawiana w ramach innych jednostek organizacyjnych, np. nauk o edukacji, co jest częściej praktykowane w szkolnictwie wyższym Wielkiej Brytanii (m.in. na uniwersytetach w^r: Birmingham, Glasgow, Warwick).

Istotny wkład do rozwoju angielskiej pedagogiki religii wniósł w latach osiemdziesiątych XX w. John I luli z wydziału edukacji (School of Education) uniwersytetu w Birmingham. W Wielkiej Brytanii działają liczne stowarzyszenia (m.in. The Professional Council for Rcligious Education, Christian Education). instytucje prowadzące działalność badawczą i informacyjną (m.in. The Culham College Institutc) oraz są wydawane czasopisma, m.in. „The British Journal of Religious Education" (od 1978 r.) czy ..REtoday" (od 1984 r.). Na Uniwersytecie Walii działa Welsh National Center for Religious Education (Leslie J. Francis) oraz ukazuje się „Journal of Belicfs & Yalucs: Sludics in Rcligion and Education".