2

MAŁGORZATA KOZUBEK

_iia „j+Ysera nie wyklucza tempu 'ytdżow. dla których _ta swoista autoterapta s ^ _hardzo ^ebna lekcją. Twórca Tahegop^ czośćmoZe okazać się » ^ _{filffly ważne} i odkryw cze, a żaden fakt w _t>chob^ syna urodziłam woizy    do jednostkowego sensu.

żachnie ogranicza się jeuj    _egotyczny, momentami nawet bezew^

Maren Koszr^^ »_autentyCzny kontakt z widzem, więcej zależę _mu *

1Ówi:

^{wimen zmuszai d0 myS,e}'TakZTmamn,, są śmierć ery rodzina, często pomijane.

• ■ • »t-:~ wsmrftilriwanio służą temu, zęby zwrócić uwopp

wchodzi mimo wszysiKO    _w. _społeczną siłę dokumentu Dokument po.

tym kontakcie. Mowr. Glf i    widzowi spokoju, porusz* drażliwe współ.

czesne tematy. Dla mnie tanimi ............

"udzie wolą o iym nie myśleć. Moje poszukiwana śluzą Jemu zeoyzwroctc _na pewne kwestie, próbować o nich rozmawtac. a me je omtjac. Dokumentowy tw orzy się po ,o. żeby coś zmienić, tw orzy się je po to. zęby wtdz przez chwil_f O erymś pomyślał Jeżeli ten film spowoduje jakąś małą rzecz - skłoni do wspom-nienia swoich rodziców, bliskich - to już mi wystarczy Przez obserwację swojej rodziny reżyser zauważa innych, stara się zuniwersalizowac problem; opowieść o Koszałkach staje się ostatecznie również historią o Nowakach i Kowalskich, a zmaganie się z własnym lękiem przed przemijaniem i odchodzeniem staje się rzadką w dzisiejszej kulturze indywidualizmu opowieścią o tym. że śmierć w ogóle istnieje. Narcystyczny z pozoru reżyser nie pracuje tylko dla siebie, nie zaspokaja jedynie swoich własnych ambicji i terapeutycznych potrzeb. Owszem, w centrum znajduje się Koszałka. Ale w tym sensie, że w centrum jego sztuki znajduje się człow iek. Jest tematem, podmiotem, medium i kluczem do zrozumienia spraw, o których chce opowiedzieć.

Już w swoim debiucie reżyser w sposób skrajnie ekshibicjonistyczny odsłonił swoją prywatność, dokonując niemal podręcznikowej autoanalizy' własnej nerwicy, które, źródłem są kłótnie, obelgi i zniewagi, jakimi na co dzień krzywdzą się najdź,nw r™"?'    “ ^P°;^ied2ia' ^{coś bard}“ "“"ego na tema, polskiej ro-

jej wartości ale on ru c ^**■ * ^{WSzym kra}i^{u bardzo} dużo mówi się na temat ^{J J} •' ³¹⁶ ^ *? ^raCZeJ ^SIereo,ypcm. Bartosz żuraw,cek, skonsultował

yierdzają zresztą słuszność obranej przez reżysera

ł"W ^...........^krz>^czif *° ^{znai z}> Koszałka dotknął te go. < o < horę, zaropidk

co nadaje się do szybkiego leczenia, jeśli nie od razu do amputacji⁶

Takiego pięknego syna „rodziłam Koszałka nakręcił jeszcze w szkole filmowej. Choć pomysł sportretowama własnej rodziny nieiako sam    .. . ,

laliście, który szukał pomysłu na zaliczenie, to gotowy obraz cLw ^{171101 d}°^kumC * powstały z potrzeby nazwania, uporządkowania, opisania i ^{lera się} J^{ako ulwor} wistości. w' której reżyser żył prawie trzydzieści lat, mieszka' °^?'^Umien*^a rLQQTJ’ chem z rodzicami. Koszałka nie tylko nieustannie myśli o swoich |^P°^    da-

i obsesjach, aleje przeżywa i filmuje. Walczy nie tylko ₀ to °h *.*^ł*^traumac*¹ i swoje relacje ze światem, ale również, aby o tym komunikować ^Wyja^ⁿ*^ ^s*^e^'^c Kamera jest nie tylko przyrządem pokazującym ludzkie Zycie rzeczywistość, ale okazuje się niejednokrotnie osobliwym narzędzie, ^cr,niu-iącym nym. To właśnie dzięki niej zaczynamy dostrzegać coś. czego w ^.n!.^erapeutycz" toczności po prostu nie zauważamy, ponieważ wewnątrz i na zewnątrz wydarzeń.

^slrumieni_u

^zcśnic

mc możemy być j_ed^

po-