(mciylcmnliok«ymcliimrci<iniinii). W pt^niejKzym caeasłe zmieniono Mk| uzN^łłfic do wyiHt«r/cni.( oc^tasy. ale nazwa po/osialu Narkotyk ma poalao i\V#nokł»k»A>wyeh tabletek, pncyjmowanych dountnic (Fot. I I >.
Nścwtelkic tli*«**.-» wywoluji) reakcje zbliżone do tych, które aa
^kiwane p«> zażyciu amfetaminy Jest to narkotyk p<»l>udzajqcy, daji|cy poc/jj/ luzu i udprv>^nM- Pterwvzc efekty jego działaniu odczuwalne po ok. 3^ mimitach Hywa. ze nafpicrw pttjawiajjf się nieprzyjemne wrażenia w poMjiŁ * ku. vzl>wnienia koóczyn. mdloAci. zaburzeń pola widzenia, a następnie na;t# przy/erT»rto Jo/n.mui - ptKzucie szczęścia, euforia itp. Działanie^
koiyku kończy się- po około 3 -4 godzi o ach. Obserwuje się wówczas ąp,?1 nastroyu t K*»ot«?crrt<MU^ przyjęciu kolejnej dawki. Większe ilości lego narkoT ku da/a efekty zbliżone do tych. które uzyskuje się po zażyciu LSD.
JV.c*rfcorv* len jesi bardzo niebezpieczny, gdyż nigdy nic ma pewnoia sic nzipraweJę przyjmuje. Ecslasy uszkadza wątrobę, pęcherzyk żófciowy. ki. Jego <Jxiatanie uf>c*slcrcJ^a zdolność wytwarzania moczu, co w konscU ! cji prowadzi do zatrzymania moczu w organizmie. Szybko zmienia się ie*. Jerancja organizmu na fon narkotyk, co witfżc się z koniecznością zwięfcj niu dawki Zażywanie ccsfasy wywołuje zależność psychiczną z powodu rei* **jj#oegpo oddziaływania 4rodJca.
Kofeina
Kofeinę otrzymuje się głównie z ziaren kawy i liści herbaty. Wchód? w skład w ielu produktów żywnościowych i Icków (w tym również tych. które można kupić bez recepty >. Kofeina cizia ta pobudzająco, przy spić v< pracę serca, pogłębia i przyspiesza oddech. Daje poczucie lepszego nasira. ju i sprawniejszego myślenia. Spożywanie kofeiny przez dłuższy czas w d^u większej niż 500 mg (filiżanka kawy zawiera 90—200 mg, herbaty 42—100 mj, powixiuje uzależnienie psychiczne i fizyczne oraz wzrost tolerancji organ, zmu na ten specyfik. Objawy uzależnienia to: problemy ze snem. wzmożone poczucie lęku. stany przygnębienia, dolcgliwości związane z układem pokarmowym (owrzodzenia, biegunki, zapareia itp.).
LSD
1—SD—25 (dietyhyamid kwasu lizergowego) jest silnym środkiem halucy nogennym. Występuje w postaci pigułek, kostek, nasączonych papierków I Fot 4). Przyjmowany jest doustnie. Jego działanie rozpoczyna się wkrótce po ^prty%s~mdzentu do organizmu. Najpierw zostaje pobudzony autonomia-nv układ nerwowy, co uzewnętrznia się strachem, drżeniem, a następne zmianą świadomości i poziomu wrażliwości zmysłowej (tzw. pseudohalucy n&cjc — osoba znajdująca się w takim stanie zdaje sobie sprawę z nierealno •c* co przeżywa). LSD bywa używane przez młodych ludzi w połączeń
i innymi Środkami (alkoholem, marihuaną, amfetaminą). Takie łączenie substancji jest bardzo niebezpieczne, gdyż może się zakończyć zapaścią, a nawet zgonem.
Zażywanie lego narkotyku przez dłuższy czas powoduje nieprzyjemne halucynacje (ang. bud Irips -„złych podróży") oraz ostre siany psychotyczne, łącznic z tendencjami samobójczymi i zachowaniami antyspołecznymi. Konie* kwcncjc przyjmowania LSD mogą być odroczone, tzn. pojawić się po kilku latach od zaprzestania przyjmowania lego środka (omamy wzrokowe, słuchowe).
Piylocybina
Psylocybina jest aktywnym składnikiem meksykańskiego grzybka Nlocy-be macana. Jako narkotyk ma postać grzybów (świeżych lub suszonych), wywarów. Jest przyjmowana doustnie (Fot. 3).
Zażycie psylocybiny wywołuje stan oszołomienia, mdłości, a następnie zwiększoną wrażliwość wzrokową i słuchową. Działanie psylocybiny jest podobne do tego, jakie wykazuje LSD, ale nieco słabsze i trwające krócej. Czas działania jest wprost proporcjonalny do ilości, która została spożyta.
Meskalina
Meskalina jest środkiem pochodzenia naturalnego (alkaloid ten znajduje się w kaktusie meksykańskim o iwwkpejoil), jest też produkowana syntetycznie. Jako narkotyk występuje pod postacią brązowych krążków suszonego kaktusa, proszku (od koloni białego do brązowego) lub płynu. Przyjmuje się doustnie (żucie, połykanie), można też palić lub wstrzykiwać.
Meskalina wywołuje halucynacje wzrokowe, słuchowe oraz wrażenia nierealności. Przedawkowanie może zakończyć się śmiercią, gdyż środek ten paraliżuje układ oddechowy.
Środki wziewne
Środki wziewne (rozpuszczalniki, lakiery, kleje, gazy, aerozole itp.) nic są typowymi narkotykami. Są jednak wykorzystywane do odurzania, w celu doznania przyjemności. Używanie tych substancji polega na wdychaniu przez nos i usta ich oparów. Aby spotęgować efekty, osoby odurzające się odcinają dopływ czystego powietrza, przytykając do ust i nosa (a czasami zakładając na głowę, co jest bardzo niebezpieczne, gdyż grozi uduszeniem) plastikową torebkę wypełnioną daną substancją.
Środki wziewne bardzo szybko przenikają do krwioobiegu, ale ich działanie jest krótkie (ok. 30 minut). Zachowanie osoby, która wdychała substancję wziewną, przypomina upojenie alkoholowe - wcsolkowalość, skłonność do fantazjowania, omamy wzrokowe. Daje się również zauważyć zaburzenia