n
114
otworu na śrubę mocujący próbkę w uchwycie ruchomym, szerokości b, grubości a :-T_ ; i średnicy d otworu stanowiącego karb konstrukcyjny. Następnie należy: . .'.r. - ■
"ustawić wartości miraośrpdów urządzenia tak, aby uzyskać zadane wartości strzałek ugięcia/(na jednych z sań ustawić najmniejszą, na drugich zaś -największą ; z zadanych trzech wartości strzałek ugięcia), ' ■ £
-zamocować próbki w uchwytach urządzenia (po trzy próbki w każdych z sań. ?! urządzenia), • ... ! . .
o ustawić i zablokować nieruchome uchwyty próbek w takim położeniu, by my- ’ skać żądaną wartość współczynnika stałości obciążenia/?, . ' • ' ■>
. '-'i.*'- ■ < ‘
/=—-JEJ |
i * |
* \^v(4.11) |
ba3 =»—— |
• |
1 , . . (4.12) |
12 |
*1 — *'• i .«* ** ! |
Czekając na pęknięcie próbek obliczyć wartość naprężeń maksymalnych w próbkach. Należy w tym celu skorzystać za wzpro ną strzałkę ugięcia bolid wspornikowej; obciążonej siTąna swobodnym końcu: - :. . ‘
gdzie
Moment gnący w przekroju karbu jest oczywiście równy W, ząś nominalne najr ,. większe naprężenia am w przekroju karbu wyznaczymy uwzględniają W? wzorze określającym wskaźnik zginania istnienie otworu: \ . . * V*.
w (b-d)a\
• '(4,13)
•>
Określenie teoretycznej maksymalnej wartości naprężeń spiętrzonych przez karb (ze wzoru (4.7)) wymaga określenia wartości ot, odpowiadającej wymiarom próbki.
Na osi rzędnych wykresu Wbhleęa trzeba natomiast odłożyć wartości o^. ^zyskane ze wzoru (4.10) po wyznaczeniu współczynnika działania karbu /i* (wzór (4.9)) ua -i-' podstawie współczynnika r?*. Stan materiału próbek zostanie podany przez prowadzą- ' cego, wartość Zg0 zaś należy przyjąć z bardzo przybliżoncj zależności • - >■'. ■■ •/■£
(4.14)
2{b-d)l
(4.15)
Pp pęknięciu próbek zginanych przy największej wartości strzałki ugięcia (i zasto sowaniu odpowiednich liczb cykli także dla próbek, które jeszcze nie uległy zniszczeniu i będą, dalej ąbciążme) należy: i .
X
;; ;ę wyłączyć zasilanie urządzenia,
X':l* zamontować w miejsce pękniętych próbek trzy nowe próbki, które będ^ obciążane przy pośredniej z trzech zadanych wartości ugięć,
» ustawić i. zablokować nieruchome.uchwyty nowo założonych próbek w takim położeniu, by uzyskać zadaną wartość współczynnika H,
• włączyć zasilanie układu pomiarawa-rejestracyjnego, wyzerować liczniki cykli i ponownie włączyć zasilanie silnika urządzenia.
Po zakończeniu badań (czyli pd pęknięciu wszystkich próbek) należy odczytać liczby cykli niszczących (pamiętając o zsumowaniu liczb cykli dla próbek obciążanych przy minimalnej wartości ugięć) i wyłączyć urządzenie z sieci, a na podstawie uzyskanych danych pomiarowych wyznaczyć równanie prostej regresji o postaci (4.5) lub (4.6). Sposób obHozania współczynników równania prostej regresji padano W rozdziale 16. Następnie należy sporządzić fragment wykresu WOhlera w zakresie ograniczonej wytrzymałości zmęczeniowej.
4,8.2. Pomiar przybliżonej wartości Zta za pomocą próby Lehra
Należy wykonać następujące czynności;
• zmierzyć średnicę próbki,'. j
• zamocować próbkę w uchwytach maszyny tak, by wartości „bicia”, mierzone na łożyskach obciążających, nie przekraczały 0,02 mm,
» włączyć dopływ prądu do Silnika,
ói* powoli^przesunąć ślizgać? opornicy (rozrusznika) do wskazanego położenia, yąrj? mi4)ł^^ii^^:i|^eruchamiają6y stnjan silnika,
■7v; * po uśtaleniu się wartości momentu obrotowego odczytać jego wartość dla próbki
nieobeiątonęj, ;_S. - -;|
• obcinać próbkę skokowo (najpierw przyrostami naprężeń dcr= 20 MPa, a po
stwierdzenia nieliniowości przyrostów wskazań — przyrostami 2 MPa), każdora-zowo notując wskazania przyrządów; pomiar przerwać przy takiej wartości obciążenia, która będzie wywoływała szybki przyrost wskazań ż upływem czasu (płynięcie dynamiczne), ; .
• ‘ • przesunąć ślizgać? opornicy do położenia początkowego,
. s wyłączyć dopływ prądu do silnika.
Po zakończeniu badania należy1 na podstawie uzyskanych danych pomiarowych sporządzić wykres Lehra i wyznaczyć wartość wytrzymałości zmęczeniowej Zł0.