424 (2)

m*u*^NLr

niniejszy

je do siebie, feśłt chciałby* to spraw-dztć! Tytko ntc próby przywołać tego ‘^cfwnrwenjj tuz po te/ sesji.

Oto Instrukcja krok po kroku:

przyirzyjmy się systemowi, a następnie zobaczmy, jak go uruchomić

plus 1 — pamiętać

minus 1 — zapomnieć

plus 1 — nie zapomnieć (- pamiętać)

mmus 1 — nie pamiętać (= zapomnieć)

plus 1 — pamiętać, żeby pamiętać (= pamiętać)

minus 1 — pamiętać, żeby zapomnieć (- zapomnieć)

plus 1 — zapomnieć, żeby zapomnieć (= pamiętać)

minus 1 — zapomnieć, żeby nie zapomnieć (- zapomnieć)

plus 1 — wiesz (= pamiętasz albo to. co zaraz nastąpi, jest prawda)

minus 1 — ale zamiast (- zapomnij albo usuń, co wystąpiło wcześniej)

I tak dalej. Jest to bardzo łatwe do zrozumienia, jeśli chcesz, aby druga osoba zachowała daną informację, wniosek lub sugestię, jaką jej dajesz, kończysz swój kod jako sumę „plus 1^H. Jeśli chcesz, aby jej umysł zapomniał

jakieś zachowanie, schemat lub mnc sprawy, kończysz „ (lub więcej).

Krok 1. Prześledź przykład

Obserwui, jak posługujemy ^ szczególną matematyką.

Najpierw przytoczymy teksu ^ tern rozłożymy go na części.

..A to dlatego że — widzisz ^ wszystko się zmienia, kiedy odfay wasz. że nawet gdy nagłe wszyje sprawy, co do których mógłbyś pc prostu pamiętać o tym. aby po prosu pamiętać, zamiast zapomnieć o cym aby pamiętać, kiedy chciałeś parnię* o tym, aby zapomnieć, są tym, ayr wcześniej nie były!"

mógłbyś po prostu pamiętać

—    plus 1

po prostu pamiętać — plus 1

zapomnieć o tym. aby pamiętać

—    minus 1

pamiętać o tym. aby zapomnieć

—    minus 1

czym nie były — minus 1 suma - minus 1 Jeśli przez jakiś czas poćwiczysztę metodę, okaże się ona bardzo łatwa Kiedyś używałem kciuków jato wskaźników: prawy kciuk dla «płus ł* ^a lewy dla .minus 1". Gdy w górze, wiedziałem, że rówrwff*

474