5

Wielkość i szybkość rozpuszczania się MgO w czystej wodzie jest mała, czym tłumaczy się niską wytrzymałość spoiw magnezjowych zarabianych wodą.

Gdy do zarobienia MgO stosuje się wodny roztwór MgCl₂ (lub inne wspomniane wyżej) wielkość i szybkość rozpuszczania się MgO znacznie zwiększa się, i co jest szczególnie ważne zwiększa się różnica w rozpuszczalności MgO i Mg(OH)2 tj. AR, co schematycznie można przedstawić w sposób następujący:

i

Cg cpu^j. uto-Lnoi.

w czystej wodzie    w roztworze IVIgCI₂

AR' ( A R”

W efekcie wzrostu różnicy A R w rozpuszczalności MgO i Mg(OH)₂ następuje:

*    wzrost wytrzymałości spoiwa,

*    wzrost szybkości wiązania i w efekcie także twardnienia.

Ponadto obecność MgCl₂ w reagującym układzie powoduje, że obok wodorotlenku magnezu jako produkty reakcji tworzą się zasadowe uwodnione chlorki magnezu tzw. tlenochlorki o zmiennym składzie : np.

MgCl₂ -3 Mg(OH): -7H₂0 MgCfe -5 Mg(OH)₂ -7H₂0

i inne.

Występowanie tlenochlorków o różnym składzie tłumaczy się możliwością zastępowania grup (OH)' jonami Cl" z uwagi na jednakowy ładunek i zbliżony promień jonowy:

r_cr=l,83A

t*oH ⁼ 1,54 A

Ogólny wzór tlenochlorków można przedstawić za pomocą wzoru:

Mg^OH, Cl)_2n m H₂0

Tlenochlorki tworzą kryształy w postaci włókien, które przeplatając się wzajemnie, i z kryształami Mg(OH)₂, tworzą zwartą strukturę zwiększającą wytrzymałość spoiwa.

Z upływem czasu tlenochlorki ulegają pod wpływem C0₂ z powietrza fkarbonizacji /tworząc związki o ogólnej formule    '

Mgn-t (OH, ci)₂„-_z z MgC0₃ - m H₂0

<3