602

Szeroką Walencję przy jednoczesnej produktywności ma np. intermorf -ow-(kres-ow-izm, doi-o(w)-stwo, lord-ów-na, wierzch-ow-ina, ojc-ow-izna, wież-■owi-ec, wykład-ow-ca, targ-ow-ica, gap-ow-icz, cement-ow-nia, miejsc-ów-ka. kres-owi-ak, grzyb-ow-isko).

Sufiksami przyłączanymi przez większość rodzimych intermorfów są sufiksy -ek, -ka, -ko, natomiast intermorfy obce najczęściej przyłączają sufiks -ja.

(3)    Intermorfy wydzielane w pozycji I₂

Również rzeczownikowy ciąg sufiksalny zawierający dwa intermorfy wydzielany jest głównie w strukturach odczasownikowych i odrzeczownikowych. Po podstawach czasownikowych występują np. -j- (iy-j-ątko), -t- (iru-c-iciel), -ar- (susz-ar-nik), -al- (oczyszcz-al-nik), -el- (czyt-el-nik). Po podstawach rzeczownikowych możliwe są np. -ew- (król-ewi-ątko), -iz- (typ-iz-acja), -on-(emocj-on-alista), -al- (chór-al-istyka), -ar- (sylab-ar-iusz), -u- (akcenl-u-acja).

Po podstawach przymiotnikowych, wyjątkowych w tego typu strukturach, występuje -ic- (now-ic-jusz), -ir- (skąp-ir-adło).

Największą frekwencją odznacza się obcy segment -iz- (ekran-iz-acja). Z rodzimych najliczniej reprezentowane są rzeczowniki zawierające intermorf -ow- (czas-ow-nik). Blisko połowa segmentów jest ograniczona do pojedynczych wyrazów.

W charakterze elementu zamykającego ciąg sufiksalny z dwoma intermor-fami występuje 26 suftksów rzeczownikowych. Prawie połowa to sufiksy zapożyczone. Najwięcej ciągów tworzą intermorfy I₂ w powiązaniu z sufiksem -ja (np. akcentuacja, aktualia, dewocjonalia, audiencja, penitencjaria). Z rodzimych aktywnością dorównuje mu sufiks -ik (czytelnik, Kongijczyk, zwolennik itp.).

(4)    Intermorfy wydzielane w pozycji I₃

Cechuje te segmenty niewielka aktywność morfologiczna. Pojawiają się zwykle w rzeczownikach zawierających rodzimy ciąg sufiksalny -nictwo (mieszjk-al-nictwo, koks-ow-nictwo, pol-ar-nictwo) oraz zapożyczony -izacja (por. np. akt-yw-izacja, nark-ot-yzacja, fon-et-yzacja, system-at-yzacja, urb-an--izacja, herb-or-yzacja, ok-ul-izacja, maksym-al-izacja, proz-a-izacja). Większość z tych segmentów występuje w stałych związkach morfologicznych (np. europ-e-izacja, fon-et-yzacja, czyt-el-nictwo). Jedynie segmenty -al-, -ar-, -ow-występujące w pozycji I₃ mają nieco mniej ograniczoną Walencję lewostronną. Segmenty -al-, -ar- pojawiają się głównie po podstawach werbalnych (oziębi-al--nictwo, skręc-al-nictwo, kwasz-ar-nictwo, wylęg-ar-nictwo, ale też kasz-ar--nictwo). Podstawy niewerbalne są obcego pochodzenia (muze-al-nictwo, maksym-al-izacja, popul-ar-yzacja). Intermorf -ow- związany jest z rodzimymi podstawami rzeczownikowymi (por. np. wczas-ow-nictwo i już cytowane koks-ow-nictwo, sad-ow-nictwo).

(5)    Intermorfy wydzielane w pozycji I₄

Wystąpienie w ciągu sufiksalnym czterech intermorfów możliwe jest niemal wyłącznie w rzeczownikach zakończonych na -izacja. Do wyjątków należą

602