4

PIELĘGNACJA CHORYCH Z NIETRZYMANIEM MOCZU

7)    Uwzględnia w planie postępowania: zalecenia lekarskie, rodzaj i ilość potrzebnego wyposażenia w sprzęt urologiczny lub urostomijny oraz niezbędne do pielęgnacji środki ochronne oraz materiały sanitarne i higieniczne zgodnie z klasyfikacją problemu oraz wykazem sprzętu i materiałów, stanowiącą załącznik do niniejszego standardu.

8)    Przestrzega regularnej wymiany zużytego sprzętu i materiałów w zależności od ich rodzaju, potrzeb i stanu pacjenta.

9)    Obserwuje zachowanie pacjenta pod kątem jego stanu psychicznego i aktywności w aspekcie współdziałania w pielęgnacji, kreuje sytuację sprzyjającą zwiększaniu samodzielności pacjenta, stymuluje jego aktywność i dbałość o własne zdrowie.

10)    Przynajmniej raz dziennie ogląda skórę pacjenta, zwraca uwagę, żeby skóra nie była przesuszona lub wilgotna, stosuje środki zapobiegawcze w obu przypadkach, pacjentowi zaleca taki środek zapobiegawczy spośród dostępnych w zakładzie, jaki w jego przypadku jest najlepszy.

Jeżeli skóra genitaliów jest zaczerwieniona lub zmacerowana, pielęgniarka konsultuje z lekarzem ewentualność założenia cewnika.,

11)    Pielęgnuje pacjenta zgodnie z ustalonym planem i uczy współpracujący z nią personel oraz pacjenta (jego rodzinę, opiekuna) czynności niezbędnych do realizacji planu opieki.

12)    Analizuje wymierne wskazówki o zmianach w stanie psychicznym i fizykalnym pacjenta, które mają wpływ na wynik postępowania.

13)    Prowadzi i przegląda dokumentację przeprowadzonych czynności profilaktycznych i okresowo ocenia skuteczność podjętych zadań.

14)    Ułatwia kontakty między pacjentami lub rodzinami pacjentów z nietrzymaniem moczu w celu wymiany własnych doświadczeń.

III. Kryteria wyniku:

1.    Pacjent:

1)    ma czystą, suchą i całą skórę oraz wyeliminowany do minimum przykry zapach moczu,

2)    jego funkcje życiowe nic są ograniczone z powodu nietrzymania moczu,

3)    wie, jak stosować polecany mu sprzęt i środki ochronne,

4)    wie, co robić, by sobie pomóc i jak współpracować z personelem medycznym w zakresie postępowania w stanach nietrzymania moczu,

5)    rozumie ważność szybkiego reagowania na zmiany w swym stanie zdrowia, które mogą skutkować wystąpieniem powikłań, a także konieczność okresowej kontroli prowadzonej przez lekarza urologa i pielęgniarkę,

6)    jest w stanie pouczyć inne osoby, jak mogą mu pomóc we właściwej pielęgnacji.

2.    Pacjent, jego rodzina lub opiekun:

1)    są przeszkoleni w zakresie obsługi sprzętu urologicznego, środków ochronnych i higienicznych, z których korzystają,

2)    umieją posługiwać się sprzętem umożliwiającym pacjentowi wykonywanie czynności fizjologicznych i higienicz- , nych, czują się pewnie przy ich wykonywaniu,

3)    co najmniej na 48 godzin przed wypisaniem z zakładu zostaną poinformowani, w jaki sposób mogą w warunkach domowych prowadzić właściwą pielęgnację i gdzie mogą zgłaszać wystąpienie niepokojących objawów,

4)    są poinformowani o obowiązujących przepisach dotyczących możliwości zaopatrzenia się w sprzęt i zwrotu kosztów,

5)    wypisywany do domu otrzymuje kartę informacyjną o zastosowanej pielęgnacji i jej wynikach wraz ze wskazówkami dla pielęgniarki środowiskowej.

3.    U pacjentów

1)    z bezwiednym oddawaniem moczu nie wystąpiły uszkodzenia skóry,

2)    u przyjętych ze zmianami na skórze osiągnięto znaczne lub całkowite wygojenie ran (odleżyn).

4.    Pracownicy zakładu wiedzą, jak zapobiec, zmniejszyć i zlikwidować uszkodzenia skóry będące skutkiem nietrzymania moczu.

PORADNIK DLA PIELĘGNIAREK