all27 125

lin*, przymusowe karmienie, karmienie przez sondę, .terapia ff snem'i stosowanie leków pobudzających apetyt. Te sposoby le- ‘ czenia nadal mają zastosowanie, a ich wyniki są prezentowane na rożnych konferencjach. Być może prawdą jest, że są one sku- ^! teczne i że pacjentka może przybrać na wadze w czasie pobytu w szpitalu, ale nie spotkaliśmy się z doniesieniami o przeprowadzeniu badań kontrolnych chorych po upływie 12 miesięcy. Metody te nie powinny być stosowane, ponieważ nie uczą pacjentki właściwych zachowań związanych z odżywianiem się, często powodują poczucie utraty kontroli i wywołują panikę. Leki rzadko są konieczne, ale w pewnych przypadkach mogą być stosowane; na przykład, jeśli pacjentka ma objawy kliniczne depresji, powinna otrzymywać leki przedwdepresyjne, a jeśli ma infekcję, wymaga leczenia antybiotykami.

Każda z pacjentek cierpiących na anoreksję to indywidualny przypadek. Osoby te mają inne problemy, inne potrzeby i znajdują się w różnych stadiach choroby. Gdy rozpoczynają leczenie, potrzebują terapii prowadzonej przez osobę, która może ofiarować im współczucie, zrozumienie i zindywidualizowane podejście. To zazwyczaj może zagwarantować wielospecjalistycznyze-społ, jeśli jest w nim jedna stała osoba, z którą pacjentka może rozmawiać o swoich problemach i która może koordynować proces leczenia.

Zespoły wielospecjalistyczne

Zróżnicowane potrzeby kobiet cierpiących na jadłowstięt psychiczny często wymagają pomocy wielu specjalistów. Zespołem zwykle kieruje psychiatra lub psycholog kliniczny, ale równie istotną rolę odgrywa specjalista od spraw żywienia, a także przeszkolony personel pielęgniarski. Czas spędzany z lekarzem zależy od aktualnych potrzeb pacjenta i nawiązanych relacji, na przykład w pewnych przypadkach głównym terapeutą może być specjalista od żywienia.

Badstawowym problemem związanym z leczeniem jest to, że pacjentka chce jeść więcej, ale jest przerażona, że jeśli zacznie to robić, straci kontrolę nad przyjmowaniem pokarmów i nie będzie zdolna zahamować przyrostu wagi. Z tego powodu opinia wyrażana przez rodziców, partnera lub przyjaciół osoby chorej