badwłasn0042

- 82 -

- gdzie Fjg. - przekrój w momencie zerwania, gdy odkształcenie osiągnęło wartość -f_&

Tangens kąta nachylenia oc odcinka AB równy jest modułowi plastyczności Op (wielkości określającej umocnienie materiału przy odkształcaniu plastycznym).

Pomijając bardzo niewielkie odkształcenie sprężyste można

napisać:

D_p =

6e-ft

gdzie 6* jest rzeczywistym naprężeniem odpowiadającym umownej granicy plastyczności Re.

Dwa metale, charakteryzujące się jednakowym umocnieniem oraz posiadające zbliżone wartości granicy plastyczności, będą miały plastyczność wprost proporcjonalną do ich wytrzymałości rozdzielczej    g _g

fft= -V"⁴

W wielu przypadkach prowadzonych doświadczeń obniżenie plastyczności materiału, prowadzące do przedwczesnego pęknięcia kruchego, spowodowane jest obniżeniem wytrzymałości rozdzielczej*

Praca właściwa odkształcenia plastycznego (Rys* 47 b) wynosi:

^a = £(6A ⁺ (Je)f6

oo po uwzględnieniu uprzednio określonej wartości -f® daje:

a

Op

Z powyższej zależności wynika, że właściwa praca odkształoenia plastycznego zależy od &A,    i Drp, ale wpływ i 6g

jest silniejszy.

Przy zachodzących w metalu przemianach strukturalnych lub zmianie czynników zewnętrznych jak temperatura czy schemat stanu naprężenia, wpływ tych czynników na wartość właścltoej pracy odkształcenia plastycznego jest wyraźniejszy. W zależnośoi od warunków obciążania (stan naprężeń, temperatura, prędkość obciążania) jeden i ten sam materiał może wykazać skłonność do pękania kruchego lub pękania poślizgowego (pierwsze bez zauważalnego odkształoenia plastycznego, drugie poprzedzone odkształceniem plastycznym) .

Zachowanie się materiału uzależnione jest od działających w rozpatrywanym przekroju składowych: naprężenia stycznego i normalnego. Uwzględniając fakt, że o odkształceniu plastycznym decyduje naprężenie styczne, a o pękaniu decyduje naprężenie normalne, charakter pęknięcia zależeć będzie od stosunku i wielkości naprężenia stycznego i naprężenia normalnego.